[...] Δεν αποτελεί ρέκβιεμ το παρόν έργο (αν και, για να πω την πικρή αλήθεια, αρχικά προοριζόταν ως τέτοιο).

"Η ελληνική γη ανοίγει μπρος μου σα βιβλίο της Αποκάλυψης. Δεν τόξερα πως η γη έχει τόσα πολλά, περπατούσα με δεμένα τα μάτια, με διστακτικά, τρεμουλιάρικα βήματα,

Τα δάση αποτελούν πηγή ζωής, υγείας και πολιτισμού. Τούτο, που συνιστά διαχρονική και παγκόσμια αξία, δε φαίνεται να έχει γίνει κατανοητό, κι έτσι το δάσος θεωρείται ως ιδέα χωρίς να συνειδητοποιείται η αξία του,

Ο άνθρωπος ως ενεργός στο φυσικό σύστημα, ως μέλος στ οργανικό γίγνεσθαι, δε μπορεί παρά ν αποτελεί τον κύριο εκφραστή του. Ο τρόπος του εν αυτώ και γενικώς η θεώρησή του για το όλον,

Το ποιείν ως έκφραση και τρόπος του ζην είναι μια υψηλή συνειδησιακή λειτουργία του ανθρώπου, που θέλει κουράγιο, αίσθηση, πνοή κι έγερση για ν αποδοθεί....

Τα (μικρά) δοκίμια του παρόντος τόμου γράφτηκαν σε μια διαρκή περίοδο αναζήτησης του μέσα μπορετού, κι είν’ αποτέλεσμα του μέσα τοκετού, συνιστώντας μίλημα ψυχής κι έκφραση του αθεώρητα συλλοϊκού....

Τόση έγνοια για το τοπίο, θα πουν κάποιοι... Γιατί αλήθεια; Τι είναι κείνο που κάμει τόσο αναγκαίο και διερευνήσιμο το τοπίο, όταν, κατά το μάλλον ή ήττον, αποτελεί μια "έννοια", μια "ιδέα", κάτι μη απτό,

Γιατί γράφτηκε το παρόν πόνημα; Την παραπάνω ερώτηση την απευθύνω ρητορικά στον καθένα που θ αναρωτηθεί για τη χρησιμότητα ενός συγγραφικού έργου αναφοράς στα έργα της γης, ούτως ώστε με τη γυμνασία της σκέψης στην πράξη της ζωής,

...

...

Ζούνε οι φίλοι μας σ έναν όμορφο τόπο γιομάτο φύση, η οποία τον χαρακτηρίζει. Ο τόπος τους είναι πλούσιος σε εικόνες, σ ευωδιές, σε ακούσματα, σε γεύσεις, σε αγγίγματα,

Κοινό το θέμα των κειμένων του παρόντος τόμου: η φύση στην πρόσληψή της από τον άνθρωπο...

Δύσκολο πράγμα να δηλώσεις τον εαυτό ως οικολόγο...

Έχοντας νοηθεί στην ποιητική ενός βίου συμβατού, αισθάνομαι άπλαστος ακόμα στο «υπέρ» της ποιητικής που δεν έφτασα και που ακόμα το προσπαθώ...

-

Μου λένε κάποιοι: πώς εσύ ένας μη εκπαιδευτικός ασχολείσαι με τον σχολικό κήπο, που είναι αντικείμενο που ανάγεται στη σφαίρα της εκπαιδευτικής κοινότητας; Κι άλλοι, μου λένε ακόμα: τι το ενδιαφέρον βρίσκεις,

Ελλήνων δένδρα (...εν είδει προλόγου) ΕΛΙΑ, Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ... • Η ελιά της καρδιάς • Ο πολιτισμός της ελιάς • Η φύση της ελιάς (το ήμερο που δεν πρόδωσε το άγριο!)

Συγκέντρωσα στο παρόν πόνημα κείμενά μου, παλιά και νέα, δημοσιευμένα κι αδημοσίευτα, για το φυσικό περιβάλλον και τον άνθρωπο εν αυτώ, για τη φύση και το αξιακό της δεδομένο...

Συγκέντρωσα στο παρόν πόνημα κείμενά μου, παλιά και νέα, δημοσιευμένα κι αδημοσίευτα, για το φυσικό περιβάλλον και τον άνθρωπο εν αυτώ, για τη φύση και το αξιακό της δεδομένο...

Συγκέντρωσα στο παρόν πόνημα κείμενά μου, παλιά και νέα, δημοσιευμένα κι αδημοσίευτα, για το φυσικό περιβάλλον και τον άνθρωπο εν αυτώ, για τη φύση και το αξιακό της δεδομένο...

-

-

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑ 1η: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΣΤΙΣ 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 1906 ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΤΟ 1943 Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΞΗΡΑΝΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΟΥΣ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΦΥΤΡΩΝΕ ΦΛΙΣΚΟΥΝΙ ΚΙ ΑΓΡΙΑ ΜΕΝΤΑ

Περιεχόμενα Η «περιπέτεια» ορισμού του δάσους στη δασική νομοθεσία (ως εισαγωγή) Ορίζοντας το δάσος Η διαχειριστική θεώρηση του δάσους Η οικολογική θεώρηση του δάσους...

Ανατρέχουμε σε διατάξεις δασικών νόμων για να ιδούμε μέσα από αυτές το δάσος και την εν γένει θεώρησή του από την ελληνική πολιτεία, την ελληνική κοινωνία και τον Έλληνα γενικότερα, με γνώμονα τη δασική επιστήμη στο σύνολο των αντικειμένων της...

Ο ελληνικός βίος είναι διδακτικός στη σύλληψή του –όχι παθητικά διδακτικός, ως μάθηση, αλλά ενεργητικά διδακτικός, ως σπουδή–, αρκεί η διδαχή του νάναι της εννόησης κι όχι της αναφοράς...

Ο ελληνικός βίος είναι διδακτικός στη σύλληψή του –όχι παθητικά διδακτικός, ως μάθηση, αλλά ενεργητικά διδακτικός, ως σπουδή–, αρκεί η διδαχή του νάναι της εννόησης κι όχι της αναφοράς...

Ο ελληνικός βίος είναι διδακτικός στη σύλληψή του –όχι παθητικά διδακτικός, ως μάθηση, αλλά ενεργητικά διδακτικός, ως σπουδή–, αρκεί η διδαχή του νάναι της εννόησης κι όχι της αναφοράς...

Γιατί κοιτούμε μέσα ...