Η Ιστορία του Θουκυδίδη (έζησε γύρω στα 460-400 π.Χ.), του θεμελιωτή της επιστημονικής ιστοριογραφίας, είναι η σημαντικότερη κληρονομιά που η ελληνική αρχαιότητα άφησε σε μας και στον κόσμο ολόκληρο, «μελέτημα παντοτινό κι όχι ανάγνωσμα της στιγμής για ν ακούγεται ευχάριστα», όπως ο ίδιος δηλώνει. Η ματιά του στα γεγονότα είναι τόσο διεισδυτική κι η επιλογή των μόνιμων σ αυτά στοιχείων τόσο εύστοχη, ώστε νομίζουμε πως κάποιος σύγχρονος γράφει για μας και τους καιρούς μας. Ο πόλεμος ανάμεσα σ Αθήνα και Σπάρτη, ένας πόλεμος σχεδόν ασήμαντος στην ιστορία της ανθρωπότητας, έγινε, χάρη στη φωτεινή διάνοια του Θουκυδίδη, η παγκόσμια τραγωδία του πολέμου. Το έργο έχει μεταφραστεί ολόκληρο, δίχως καμιάν απολύτως περικοπή ή περιληπτική απόδοση μερών ή χωρίων.