Η Πρωτοχρονιά πλησιάζει και ο Αϊ-Βασίλης έχει εξαφανιστεί....

...

Δύο γενναίοι νέοι με πολλές φιλοδοξίες....

Tango Salvacion: Τανγκό σωτηρίας, που μετά από χρόνια εξελίσσεται σε λυτρωτικό τανγκό....

Μιά μπαλλαρίνα μέ τούς Έλληνες γονείς της, εμφορούμενοι από βαθύ πατριωτισμό, συνδιαλέγονται μέ τούς υψηλούς προσκεκλημένους τους, μέ σκοπό τήν αγορά οπλικών ρωσικών συστημάτων, γιά τά οποία οι Τούρκοι καί οι φίλοι αυτών αντιδρούν....

Μιά χωριατοπούλα, ύστερα από ένα "ατύχημα" πού τό εξομολογεί στή μάννα της, πρός στιγμήν αναστατώνεται, καί γιά ν’ αποφύγει τά πικρά σχόλια της κλειστής κοινωνίας του χωριού, τήν παίρνει καί αναχωρούν γιά τήν Αθήνα, μέ τή βοήθεια ενός ιερέα πού είναι παντρεμένος μέ μιά κοπέλλα του χωριού....

Η συνάντηση στο λιμάνι Visacapatnam των Ινδών ενός ναυτικού με τι μικρή Τανάκα που ήταν ορφανή και συντηρούσε το μικρό της αδελφό, ήταν η αφορμή να αναπτυχθεί μια σχέση γονέως και παιδιού, που δυστυχώς οι συνθήκες δεν επέτρεπαν την υιοθεσία της μικρής....

Η άγνοια αλλά και η τολμηρή επιθυμία του ναυτικού να μάθει την άγρια πανίδα και φορές να συναπαντηθεί μαζί της στις χώρες που προσέγγιζε το πλοίο, αλλά πάντα με ψυχικές συνέπειες, κι ευτυχώς ανώδυνες σωματικές, τα δρώμενα με τους συναδέλφους τους ναύτες στα πλοία και, στα λιμάνια προ πάντων, κυριαρχούν στα 14 αφηγήματα του πρωταγωνιστή - συγγραφέα....

Τῆς πλώρης∙ αὐτά πού λέμε στά λογκάδα ταξίδια νά σπάσουμε τή φοβερή κλεισούρα, τήν ἀνία...

Ἕνα μπόντζι ἀπό καραντί, ἕνα δίλημμα τοῦ ναυτικοῦ καί ἡ συνείδησή του, αὐτή πού στή­νει ἐμπρός του τό Θεό καί συνδια­λέ­γε­ται μαζί του...

Καί ὁ Μύ καί ὁ Δί εἶχαν τήν τύχη, (μέ ἀτιμία, μέ παρακάλια) νά εὐεργετηθοῦν! Καί πρόδωσαν, καί ἔκλεψαν καί συκοφάντησαν, ἀλλά, κατάντησαν! Ὅλες τους οἱ αἰσχρές πράξεις γύρισαν ἐπάνω τους∙ τούς χτύπησαν ἀνηλεῶς, τούς σάπισαν… ναί, τό χειρότερο, τούς σάπισαν! Δέν τούς τελείωσαν…, τούς σάπισαν, τούς σάπισαν! Καί τόν Μύ καί τόν Δί∙ καί σάν ὄστρακα –ζῶντας μόνον μέ τή βουρκάδα τῆς ψυχῆς τους– βρώμισαν! Γιόμωσαν μπόχα τό χωριό μας τά δύο, Μύ, Δί, τά δύο… μύδια! Τό γιόμωσαν βρωμιά τό ὄμορφο, τό ἀξιολάτρευτο, μέ τούς καλόκαρδους καί θυμόσοφους ἀνθρώπους, χωριό μας...

Ὅλοι πιστεύω ἀγαπᾶμε ν’ ἀγοράζουμε κάτι χρήσιμο καί ἀναγκαῖο νά πορευόμαστε στή ζωή, ἀνάλογα μέ τό βαλάντιό μας, καί χαιρόμαστε νά τό μοιραζόμαστε μέ ἀγαπητά μας πρόσωπα...