Ο Θέμης Παναγιώτου, με ειρωνεία, με περιπαιχτική διάθεση ή ύφος κωμικό, με σαρκασμό αλλά και συμπόνια, μιλάει για ανθρώπους που πρωταγωνιστούν σε πραγματικότητες, σε ενύπνια, σε κόσμους φαντασιακούς...
Κάθε φορά που έχουμε τη διάθεση να επιταχύνουμε το χρόνο, να πολλαπλασιάσουμε τους ρυθμούς, να αγγίξουμε πιο γρήγορα ένα αποτέλεσμα, μετέχουμε στην πλάνη της ανθρώπινης παντοδυναμίας...
Η Τ, δεκαεννέα ετών, έπειτα από μια δύσκολη εβδομάδα σωματικής απεξάρτησης, αναφέρει το εξής όνειρο: «Ήμουν σε ένα ερημικό εργοτάξιο, νύχτα, ποιος ξέρει πού, στα Τουρκοβούνια, με κάποιους εμπόρους ναρκωτικών που γνωρίζω από την πιάτσα, για να αγοράσω ηρωίνη, και έρχεται ένα ανατρεπόμενο φορτηγό γεμάτο ηρωίνη ως επάνω και την αδειάζει δημιουργώντας ένα βουνό...
Tόσο η θεολογία όσο και η Εκκλησία δεν μπορούν και δεν πρέπει να σταθούν απέναντι στην αλλαγή και στην εξέλιξη, την επιστήμη και τις ανακαλύψεις του ανθρώπου...
Στα Ιδιότροπα διηγήματα υπάρχει χώρος - για την γέννηση και την εξέλιξη της έμπνευσης, - για παράξενα όνειρα και αφηγήσεις, - για το αρχέτυπο της Κουροτρόφου, όπου εξισώνονται η Πιθικίνα, η Γυναίκα και η Παναγία ως Κουροτρόφοι, - για την Μυστική διαδρομή, η οποία οδηγεί στην Αλεξάνδρεια του 2ου μ...
Σαν αφθαρσία μέσα μας Με έτρωγε το ερώτημα πως γίνεται όταν διαβάζουμε Καβάφη να συγκινούμαστε αλλά να μην καταλαβαίνουμε ακριβώς γιατί, οπότε προσπάθησα να απαντήσω...