Η Τ, δεκαεννέα ετών, έπειτα από μια δύσκολη εβδομάδα σωματικής απεξάρτησης, αναφέρει το εξής όνειρο: «Ήμουν σε ένα ερημικό εργοτάξιο, νύχτα, ποιος ξέρει πού, στα Τουρκοβούνια, με κάποιους εμπόρους ναρκωτικών που γνωρίζω από την πιάτσα, για να αγοράσω ηρωίνη, και έρχεται ένα ανατρεπόμενο φορτηγό γεμάτο ηρωίνη ως επάνω και την αδειάζει δημιουργώντας ένα βουνό...
Tόσο η θεολογία όσο και η Εκκλησία δεν μπορούν και δεν πρέπει να σταθούν απέναντι στην αλλαγή και στην εξέλιξη, την επιστήμη και τις ανακαλύψεις του ανθρώπου...
Στα Ιδιότροπα διηγήματα υπάρχει χώρος - για την γέννηση και την εξέλιξη της έμπνευσης, - για παράξενα όνειρα και αφηγήσεις, - για το αρχέτυπο της Κουροτρόφου, όπου εξισώνονται η Πιθικίνα, η Γυναίκα και η Παναγία ως Κουροτρόφοι, - για την Μυστική διαδρομή, η οποία οδηγεί στην Αλεξάνδρεια του 2ου μ...
Σαν αφθαρσία μέσα μας Με έτρωγε το ερώτημα πως γίνεται όταν διαβάζουμε Καβάφη να συγκινούμαστε αλλά να μην καταλαβαίνουμε ακριβώς γιατί, οπότε προσπάθησα να απαντήσω...
Ένα παραμύθι για τον κύριο Τίποτα στη χώρα του «Πουθενά»! Ένας τρόπος να μεγαλώσει το «λίγο» της ζωής μας από το «πολύ» της φαντασίας μας! Ένα παραμύθι που μας οδηγεί στην καρδιά της Τέχνης, εκεί που το χτυποκάρδι και η αγωνία της ζωής μας μετατρέπεται σε αεράκι, σε ανανεώσιμη μορφή ενέργειας, και μας παρασύρει σε αυτό που «υπάρχει» αλλά δεν το «ξέρουμε», σε μια νέα διάσταση που επανακαθορίζει το «μέτρο» σε όλα...
Δύσκολες οικογενειακές σχέσεις, παράτολμες κινήσεις, εθισμοί κι ένας αστερισμός εφήμερων γνωριμιών συνθέτουν τον καμβά της περιπέτειας όπου οι ήρωες δοκιμάζουν τα όριά τους...
- Πως συναντώνται οι ιστορίες των ανθρώπων; - Γίνεται το δικό μου βίωμα να έχει θέση στην δική σου την ζωή; - Μπορεί η ιστορία η δική μου να συγκινεί και εσένα, να σε προβληματίζει, να σε ευαισθητοποιεί, να σε αφορά εν τέλει; Στην Κουρελαρία, ο Σταμάτης Κωνσταντινίδης αφηγείται είκοσι πέντε ιστορίες μιας προσωπικής διαδρομής από την παιδική του ηλικία μέχρι σήμερα...