Στη μεταβιομηχανική κοινωνία, σε μια εποχή με έντονα τα στοιχεία της πολιτιστικής μεταβατικότητας και της κοινωνικής ρευστότητας, σε μια χρονική περίοδο που η πληροφορία, η γνώση και η τεχνογνωσία κινούνται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ο πολιτισμός, ο οποίος πάντα συνθέτει την ανθρώπινη φύση, αποκτά πλανητικά χαρακτηριστικά και είναι επιβεβλημένο να επιχειρήσει κανείς μια επανασύνθεσή του οριοθετημένη από τότε μέχρι και τώρα γιατί ο πολιτισμός είναι φαινόμενο ιστορικό....
"Αφού η ημέρα με τους λευκούς ίππους, έχυσε το λαμπρό της φως σε όλη την γη, μια φωνή μελωδικά ξεσηκώθηκε σαν ηχηρή κραυγή από τις τάξεις των Ελλήνων και ο αντίλαλος στους βράχους του νησιού, αντιβόησε δυνατά....
Τα χάλκινα αγάλματα του Ριάτσε, οι μετόπες από τον Παρθενώνα ή από το ναό της Αφαίας στην Αίγινα, η Αφροδίτη της Μήλου, η Νίκη της Σαμοθράκης και πάμπολλα άλλα έργα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, που κοσμούν σήμερα ξένα μουσεία, μαρτυρούν την επιθυμία όλων των μεγάλων εθνών της Δύσης να μεταφέρουν την Ελλάδα κοντά τους....
Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες ταξίδευαν μεγάλες αποστάσεις για να πάνε σε συγκεκριμένους ιερούς χώρους για να προσκυνήσουν, όταν κάθε πόλις-κράτος της Ελλάδας είχε τους δικούς της μεγάλους ναούς; Ενώ η αρχαία ελληνική θρησκεία έχει αναπτυχθεί ως θέμα από πολλούς λογίους και ειδικούς, ωστόσο δεν έχει ως τώρα δοθεί καμιά σημασία στο θρησκευτικό φαινόμενο της αθρόας προσέλευσης πιστών από όλα τα μέρη της Ελλάδας σε συγκεκριμένους ιερούς χώρους, όπως η Ελευσίνα, η Ολυμπία, η Δωδώνη, οι Δελφοί, η Επίδαυρος, τα Δίδυμα, η Έφεσος....