Διαθέτουμε ατέλειωτες ώρες δουλειάς για την επιβίωση και την απόκτηση υλικών αγαθών που θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη και μέσα στη βιασύνη, ξεχνάμε την τροφή της ψυχής, που είναι η αγάπη...
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τ’ αντάμωμα με τη νονά Θεώνη κείνα τα χρόνια, τα δύσκολα, τα πονεμένα… Αυτό που μου ’ρχεται στο νου είναι η γεύση, η αίσθηση, το βίωμα, η ζεστασιά της ψυχής στο κρύο του χειμώνα… Ώρες ατέλειωτες κουβέντας με δουλειές, τις Κυριακές που πήγαινα να την επισκεφτώ σ’ εκείνο το μικρό υπόγειο, υγρό κι ανήλιαγο δωματιάκι...