Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε συνδυαστικά τον ρατσιστικό και τον αντιρατσιστικό λόγο είναι πως πρόκειται για δύο απόλυτα αντιτιθέμενους λόγους, πως ένα κείμενο μπορεί να εντάσσεται είτε στον έναν είτε στον άλλο λόγο, ποτέ και στους δύο ταυτόχρονα...
Αφορµή για τον παρόντα τόµο αποτέλεσε η ηµερίδα που διοργάνωσε το Τµήµα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστηµίου τον Μάρτιο του 2017 προς τιµήν της οµότιµης καθηγήτριας Δήµητρας Γκέφου-Μαδιανού, ως ελάχιστη αναγνώριση της ανεκτίµητης συµβολής της στην ίδρυση και λειτουργία του τµήµατος και στα ελληνικά ανθρωπολογικά πράγµατα γενικότερα...
Το πρώτο επίθετο του τίτλου: το Κύδος, ασφαλώς θα έχει προκαλέσει το ερώτημα: Διατί ως πρώτο, εκ των δύο επιθέτων του τίτλου του παρόντος έργου εχρησιμοποιήθει το τελείως άγνωστο αλλά και με άγνωστη δηλωτική και προσδιοριστική σημασία επίθετο τούτο;
Αν οι πορφυρογέννητοι της Γραικίας θεωρούν βλάχικα τα χωριάτικα ελληνικά των προγόνων τους, και εξ αυτού του γεγονότος προσδίδουν απαξιωτικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο στον όρο βλάχος,
Το ανά χείρας βιβλίο είναι καρπός πολύχρονης έρευνας και αποτέλεσμα αναζήτησης της αλήθειας ενός ιστορικού θέματος που η νεοελληνική βιβλιογραφία ονόμασε Κουτσοβλαχικόν Ζήτημα,
• Ένα αγόρι χαρίζει τη ζωή σε ένα τρομερό τέρας
• Ένα σμήνος από περιστέρια φέρνει πίσω στη ζωή ένα κορίτσι
• Ένας λαγός φέρνει το χάος στον κόσμο των ζώων
Είκοσι δύο παραμύθια όπου οι αναγνώστες συναντιόνται με θαρραλέους ήρωες και ηρωίδες, σκανδαλιάρικα ζώα και φοβερά τέρατα...
Το βιβλίο «Ο Ταύρος του Μάντσεστερ» έχει για θέμα του την «Κλωστοϋφαντουργία “Μουταλάσκη”», ένα εργοστάσιο της Νέας Ιωνίας, που ιδρύθηκε το 1927 από Καππαδόκες επιχειρηματίες και, στη διάρκεια της 70χρονης περίπου λειτουργίας της, έθρεψε χιλιάδες ανθρώπους, πρόσφυγες του 1922 στα πρώτα χρόνια, εργάτες από όλη την Ελλάδα τα κατοπινά...
Το βιβλίο «Ο Ταύρος του Μάντσεστερ» έχει για θέμα του την «Κλωστοϋφαντουργία “Μουταλάσκη”», ένα εργοστάσιο της Νέας Ιωνίας, που ιδρύθηκε το 1927 από Καππαδόκες επιχειρηματίες και, στη διάρκεια της 70χρονης περίπου λειτουργίας της, έθρεψε χιλιάδες ανθρώπους, πρόσφυγες του 1922 στα πρώτα χρόνια, εργάτες από όλη την Ελλάδα τα κατοπινά...
Το βιβλίο του παππού του για τις περιπέτειες του πολυμήχανου Συλλαίου Αλέξανδρου (1872-1880) δεν το ξέχασε, ούτε και πέρα από τον Ατλαντικό, ο Αντώνης Βλασσόπουλος: σκύβει λοιπόν ευλαβικά πάνω του και μας χαρίζει το πολύτιμο απόσταγμα του γλωσσολογικού, κοινωνιολογικού και λίαν τερπνού συγγράμματος που, αναπάντεχα ίσως, συνέγραψε ο δημοτικός ιατρός Σμύρνης Νικόλαος Βακαλόπουλος (=1860-1922)...