Ένα από τα εμβληματικότερα θρίλερ όλων των εποχών επιστρέφει 33 χρόνια μετά, μαζί με το πλέον συζητημένο μυθιστορηματικό sequel των τελευταίων χρόνων, Τα λύτρα...
Όταν ένας άνθρωπος επιχειρεί να γράψει ένα βιβλίο, φορά το προσωπείο ενός ρόλου, έτσι κι εγώ προσπάθησα να καταδυθώ στη σκοτεινή ψυχή ενός δολοφόνου τρομοκράτη με φωτεινή συνείδηση και κοφτερό νου...
Η μαέστρος, εμπνευσμένη από τις γυναίκες που έζησαν στη σκιά κάποιων από τους σπουδαιότερους άνδρες, είναι μια μοναδική ιστορία φιλοδοξίας, ανταγωνισμού και αντίστασης στα στερεότυπα, με φόντο τη σκοτεινή μα και εκθαμβωτική Βενετία του 18ου αιώνα...
ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΖΗΤΗΜΕΝΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΙΚΟ SEQUEL ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ Ο Τζον Γκρίσαμ μας χαρίζει έντονο σασπένς στο νέο συναρπαστικό νομικό θρίλερ με την επιστροφή του Μιτς Μακντίρ, του υπέροχου ήρωα της Εταιρείας...
Διαθέτοντας πλούσια ιατρική παράδοση και υψηλού επιπέδου υγειονομικό προσωπικό, η χώρα μας έχει τη δυνατότητα να αναδειχθεί σε εξαιρετικά ελκυστικό προορισμό Τουρισμού Υγείας και Ευεξίας...
Ε, μαστόροι μου! Αν είχα πρόθεση να ξεσηκώσω καρδιές σας και ψυχές σας γι’ ανταρσία κι οργή, θ’ αδικούσα τον Βρούτο, θ’ αδικούσα και τον Κάσσιο, που, καθώς ξέρετε όλοι, είν’ αξιότιμοι άνθρωποι...
Εδώ έχουμε ωραίον και πλούσιον πίνακα, καλοσχεδιασμένον και ζωηρόχρωμον, που μας δίνει σε βάθος και πλάτος τον φεουδαρχικό τρόπο βίου, με την αρπαγή και τον φόνο, μαζί με τον ιπποτισμό, την πίστη, την τιμή, αξίες που έχουν αρκετά φθαρεί και καταντήσει τυπικές...
Μα να πεθάνεις και να πας άγνωστο πού· να κείτεσαι ένα κρύο κουφάρι και να λιώνεις· τούτη η αισθαντικιά όλο θέρμη ορμή να γίνει ζυμάρι από πηλό· και το μακάριο πνεύμα να λούζεται από πύρινα ύδατα, ή να μένει σε περιοχή φριχτή, πυκνοπερίπλεχτη από πάγους, ή να φυλακιστείς μες σε άφαντους ανέμους, να σε φυσάν με βία ασύχαστη ολοτρόγυρα στον μετέωρον κόσμο· ή να ’σαι το χειρότερο απ’ τα χειρότερα, όσα νους λειψός κι αβέβαιος φαντάζεται στριγγλίζοντας! – είναι πολύ φριχτό! Ο πιο ελεεινός, ο πιο αποτρόπαιος βίος, που χρόνος, πόνος, στέρηση και φυλακή μπορούν στη φύση να επιβάλουν, είν’ παράδεισος μπροστά στον φόβο του θανάτου...
Όταν ενού ανθρώπου ο υπηρέτης πρέπει να παίξει μαζί του τον σκύλο, το πράμα, βλέπεις, δεν πάει καλά […] Του ’μαθα ό,τι ακριβώς θα ’λεγε κανείς: «έτσι θα ’θελα να διδάξω ένα σκύλο»...