Το βιβλίο αυτό, περί του ανθρώπου και της ηθικής, αποτελείται από αυστηρά επιλεγμένα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στο πρωτότυπο, μετάφρασή τους και σχολιασμό τους....
Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς προήλθαν οι φράσεις «μη μου τους κύκλους τάραττε», «πάταξον μεν, άκουσον δε», «ες αύριον τα σπουδαία»;
Πότε λέμε «εν ριπή οφθαλμού», «εν τη ρύμη του λόγου», «εξ απαλών ονύχων»;
Πόσο συχνά χρησιμοποιούμε τις φράσεις «άκρον άωτον», «δώρον άδωρον», «ηλίου φαεινότερον»;
Σας θυμίζουν κάτι οι παροιμίες «ουρανός αίθριος αστραπήν ου πτοείται», «α οικοδεσπότης οίδεν, αγνοεί ο σύμπας κόσμος», «άλλοι οφθαλμοί γλαυκός, έτεροι του λαγωού»;
Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε την προέλευση και τη σημασία φράσεων που γεννήθηκαν ακόμη και πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια και, όμως, βρίσκονται ολοζώντανες στον καθημερινό μας λόγο, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι στο πέρασμα του χρόνου οι λέξεις απλώς κοιμούνται, χωρίς ποτέ να πεθαίνουν....
Ένα πράγμα προκύπτει από όσα έχουν αναφερθεί ανωτέρω: η ψυχή στον Όμηρο δεν είναι ακόμη αντικείμενο αυτού που σήμερα αποκαλούμε ψυχολογία, το πεδίο της είναι η εσχατολογία.
Ο δεύτερος τόμος του Λουκιανού, που είναι ο 65ος στην σειρά "Αρχαίοι Συγγραφείς" των Εκδόσεων ΖΗΤΡΟΣ, περιλαμβάνει τα λουκιάνεια έργα που έχουν ως κύριο θέμα τη "Σάτιρα φιλοσοφίας και φιλοσοφούντων": "Βίων πράσις", "Αναβιούντες ή Αλιεύς", "Συμπόσιον ή Λαπίθαι", "Δραπέται", και δύο "Νεκρικούς διαλόγους" (4 και 6) στους οποίους διακωμωδούνται φιλόσοφοι....
Σήμερα διαπιστώνουμε ότι οι έρευνες πορεύονται ισάξια για να εξετάσουν την προσωπικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου όπως σκιαγραφείται κυρίως μέσα στα ιστορικά κείμενα αλλά και στο μυθιστόρημα του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Ψευδο-Καλλισθένη)....