Με τον τίτλον "Ο ελληνισμός μου και οι Έλληνες" ο Ίων είχε, στο διάστημα έξι χρόνων, από το 1903 ίσαμε το 1909 -κατά τα οποία υπηρέτησε σε διάφορα προξενεία στη Μακεδονία, στη Θράκη, στην Αίγυπτο, στες πρεσβείες της Πόλης και της Ρώμης και στο υπουργείο στην Αθήνα, δηλαδή στα πιο επίμαχα σημεία του Ελληνισμού και στα σπουδαιότερα πολιτικά κέντρα της Ανατολής-, γεμίσει δυο τετράδια σημειώσεις, ωσάν ημερολόγιο γι ατομική του χρήση....
Η ελληνική κυβέρνηση, δέσμια της αγγλογαλλικής συμμαχικής υποτέλειας, δεν τόλμησε να πάρει μια εθνική απόφαση, για να σώσει έστω και την τελευταία στιγμή τους υπηκόους της, που κινδύνευαν τώρα όχι μόνο από τους μπολσεβίκους, αλλά και από την πείνα και τις αρρώστιες....
Ανάμεσα σ Ανατολή και Δύση, από τα άκρα της Ευρωπαϊκής Τουρκίας μέχρι τα Θεσσαλικά όρια, ανάμεσα στο διευρυμένο εδαφικά μέχρι το 1881 ελλαδικό βασίλειο, από τη μια πλευρά, και ως τα μικρασιατικά παράλια και τη μικρασιατική ενδοχώρα, από την άλλη, ο ενδιάμεσος ελληνισμός εκπροσωπούσε αναμφισβήτητα τον κύριο κορμό, το συμπαγέστερο και ανθεκτικότερο πληθυσμιακά και εθνολογικά στοιχείο των απανταχού Ελλήνων....
Το μακεδονικό ζήτημα, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο Νικόλαος Βλάχος στην κλασική πια, αλλά τόσο πολύτιμη εργασία του "Το Μακεδονικόν ως φάσις του Ανατολικού Ζητήματος", δεν είναι αυτοτελές και αυθύπαρκτο, αλλά συνδεδεμένο οργανικά με την παράλληλη εξέλιξη του ανατολικού προβλήματος....