Όπως σημειώνει εύστοχα ο Isaiah Berlin, το δοκίμιο του Mill Περί Ελευθερίας <<ξεπέρασε όλες τις προγενέστερες συνηγορίες υπέρ του ατομικισμού και της ανεκτικότητας>> και <<παραμένει σήμερα το κλασικό έργο υπεράσπισης της ατομικής ελευθερίας>>...
Αν κάθε ιδιοφυία κλείνει μέσα της κάτι τι δαιμονιακό, αυτό για τον Μπένγιαμιν αλήθευε απολύτως προπαντός στη μορφή ορισμένων εξαιρετικών αντιφάσεων: μια σκέψη βαθύτατα διορατική που προδιέγραψε όλες σχεδόν τις μελλοντικές τροχιές του μοντερνιστικού πνεύματος και, ωστόσο, ένας άνθρωπος που ως ύφος, ως ομιλία και ως τρόποι συμπεριφοράς ανήκε εξ ολοκλήρου στον δέκατο ένατο αιώνα μια τόλμη των θεωρητικών συλλήψεων που ακόμα τρομάζει τον συμβατικά καλλιεργημένο αναγνώστη, και όμως μια παράξενη αδυναμία που εκφραζόταν σαν αναποφασιστικότητα και παραίτηση, η οποία θα αποδεικνυόταν μοιραία γι'' αυτόν μια οξύτατη κρίση η οποία -όπως έγραφε το 1967 ο Αντόρνο- συνελάμβανε το ουσιαστικό τη στιγμή που ολόκληρα τείχη γεγονότων σφράγιζαν μέσα τους απατηλές ουσίες, και την ίδια στιγμή μια αφοπλιστική έλλειψη συνειδητοποίησης του κινδύνου...
Στις 26 Μαΐου του 2013 γύρω στις 20:21 η ώρα ο κατηγορούμενος εκτόξευσε μια οβίδα κατευθυνόμενη μέσω του αέρα κατά ενός επιβατικού αεροσκάφους της γερμανικής Λουφτχάνσα AG και σκότωσε έτσι τους 164 ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα στο αεροσκάφος...
Η Περίοδος Προσαρμογής είναι ένα έργο που ξεκινάει πολύ πιο πριν, την εποχή που διαμορφώνεται η οικογένεια, όταν δύο άνθρωποι αποφασίζουν να ζήσουν μαζί για να χτίσουν αυτό που αργότερα θα ονομάσουν οικογένειά τους...
Το έργο είναι αρκετά αυτοβιογραφικό, μιας και ο Ίψεν όντως ανησυχούσε για την αρπαγή του θρόνου του από νεότερους -ιδιαίτερα τον Στρίντμπεργκ- έπασχε από υψοφοβία, και συχνά θελγόταν από τη γοητεία νεαρών κυριών και δεσποινίδων...