Έχοντας καταφέρει να γλιτώσει κυριολεκτικά την τελευταία στιγµή από την τροµακτική κατάρρευση της Καρθαγένης, η οµάδα των προστατευόµενων του Ντάνυ συνεχίζει τη ριψοκίνδυνη αναζήτησή της στον συναρπαστικό κόσµο των ονείρων...
Γυμνά καφέ κλαδιά με φόντο ένα λοξό φεγγάρι
(Και Κάτι που σαλεύει στο δάσος),
Φύλλα που θροΐζουν και επιστρέφουν από τους νεκρούς,
Κλαδιά που γνέφουν πονηρά στο φως
(Και Κάτι που βαδίζει στο δάσος)...
«Έχεις ονειρευτεί ποτέ σου κάτι τόσο δυνατό που ενώ πυροδοτεί το κοιµώµενο σώµα σου µε ενέργεια, εσύ στέκεσαι ανήµπορος να ξυπνήσεις; Να νιώθεις πως o νους αδυνατεί να ξαποστάσει γιατί όλη αυτή η φασαρία, που µατώνει τους νευρώνες σου υπόσχεται έναν «ατέρµονα βασανιστικό» ύπνο…ένα σιωπηλό µαρτύριο; Όχι; Δεν ξέρεις…Τότε είσαι αφάνταστα τυχερός, γιατί το να ονειρεύεσαι θεωρείται ασθένεια στον Δακτύλιο και οι «άρρωστοι» απειλή για τους υγιείς της Νέας Τάξης»...
Τι συμβαίνει; Αρρώστησε ο Σπύρος; Ησυχάστε! Ο φοβερός μπόμπιρας που έχει αποστηθίσει ολόκληρη τη νεοελληνική ποίηση χαίρει άκρας υγείας και συνεχίζει να απαγγέλλει στεντορείως σε κάθε ευκαιρία...