Mετά το πολυσυζητημένο πρώτο βιβλίο του, Η τέχνη που αυτοκτονεί- Για το αδιέξοδο της ποίησης του καιρού μας (Μικρή Άρκτος, α΄ έκδοση 2019), και τη δεύτερη συλλογή ομόκεντρων δοκιμίων του με τίτλο Τι είναι και τι δεν είναι ποίηση (Μικρή Άρκτος, α΄ έκδοση 2020), ο Κώστας Κουτσουρέλης, επανέρχεται με το βιβλίο του Η Πλάνη του Γκαίτε: Για μια κριτική του μεταφραστικού λόγου, προσεγγίζοντας το θέμα της πολιτικής του μεταφρασμένου λόγου και των ιδεολογικών παραμέτρων της...
Στο νέο ποιητικό βιβλίο του ο Αλέξιος Μάινας αφήνει την πραγματικότητα της ιδιαίτερης ιστορικής στιγμής που διανύουμε να εισβάλει στο νοητικό και αισθητικό πεδίο της ποίησης.
Τι είναι η ποίηση και ποιον σκοπό επιτελεί; Παραμένει ο μοντερνισμός πηγή έμπνευσης για τους σημερινούς ποιητές ή, αντίθετα, ως νέος ακαδημαϊσμός, τους είναι πλέον βαρίδι; Ποιος ο δημόσιος ρόλος του ποιητή και ποια η σχέση του με την Αγορά; Είναι πράγματι αυτή μια σχέση ανταγωνιστική όπως πολλοί επιμένουν; Είναι η νεωτερική ποίηση εξ ορισμού αντιλυρική; Πώς διαδόθηκε η αντίληψη εκείνη που θέλει τον ποιητή αναξιοπαθή και παρία; Ποια είναι τα γνωρίσματα που πρέπει να έχει ένα παλαιότερο ποιητικό έργο για να θεωρείται ακόμη επίκαιρο; Ποια η σημασία της αρχιτεκτονικής δομής, της εκφραστικής οικονομίας, της σαφήνειας ή ασάφειας σε ένα ποίημα; Σε ποια ατμόσφαιρα κινείται η νεώτατη ποίησή μας; Γιατί τις τελευταίες δεκαετίες σημειώθηκε διεθνώς μια εντυπωσιακή στροφή προς τις παραδοσιακές ποιητικές φόρμες; Ποια είναι η θέση του τραγουδιού στην ποιητική μας παράδοση; Δύο χρόνια μετά το πολυσυζητημένο Η τέχνη που αυτοκτονεί...
Τη συλλογή ποιημάτων του Νίκου Φιλντίση «όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου», αποτελούν τέσσερεις διακριτές ενότητες: του ιδιωτικού οράματος (καθ’ εαυτόν), των εγκόσμιων δρώμενων (κατά κόσμον), της ερωτικής μετάληψης (κατά πόθον) και της ποιητικής απο-σύνθεσης (κατά τους ποιητές)...
Στη διασκευασμένη ιστορία του Βασιλιά, που ανεβαίνει στο θέατρο Αλίκη θα βρείτε: έναν αλαζόνα Βασιλιά, γεμάτο έπαρση και εγωισμό που ενδιαφέρεται μόνο να φορά κάθε μέρα καινούργια, ακριβά και εντυπωσιακά ρούχα....
ΔΙΝΗ αστροναύτης έφτασα σ’ επίγειο γαλαξία το κράνος μου φωτόνια βομβαρδίζουν τα πάντα στρέφονται γυρίζουν κι εγώ παρατηρώ σε αφασία εντυπώσεις σαν φωτογραφίες κουνημένες λεωφορεία κόκκινα επιταχύνουν φωτός λωρίδες πίσω τους αφήνουν που μένουν λίγο ξεχασμένες ο Τάμεσης την πόλη πλένει καταπονημένος νοσταλγώντας ίσως μέρες λαμπερές μες στα λιβάδια νυχτόβιος εργάτης πλέον που δεν του δίνουν άδεια τρέχει και δεν προλαβαίνει, γκρι και κουρασμένος οι λάμπες ψήνουν το σκοτάδι χωρίς ενδοιασμούς μωβ ατμούς διαχέοντας στον ουρανό τα σύννεφα στραγγίζονται, στάζοντας νερό θολώνοντας τα μάτια με πετρελαίου ιριδισμούς κι εγώ αόρατος απλώς παρατηρώ εξωγήινος που στην ταχύτητα διακτινίζεται όπως σε κινούμενη ρόδα μια ακτίνα εξαφανίζεται κι απομένει αορίστως στο κενό το Μάτι του Λονδίνου αντικρίζω ευθέως μπροστά μου να κάνει πως κοιτά την καθημερινή τους δίνη ήλιος που το φως σαν από αγγαρεία δίνει χωρίς να τον απασχολεί ο κάθε κόκκος άμμου...
Ποια είναι η Μερσέδες, από πού έρχεται και σε ποιον κόσμο φυτρώνουν τα κατάλευκα τριαντάφυλλά της; Δύο μακροσκελή ποιήματα που αφηγούνται δυο διαφορετικές ιστορίες που με τη σειρά τους γεννούν άλλες....