Η Ερασμία, που έχει έρθει από το χωριό στην Αθήνα μαζί με την αδελφή της για να ζήσει καλύτερα, ερωτεύεται τον ωραίο Μιχάλη, γιο της Διαμάντως που καθαρίζει σπίτια με πρησμένα από κιρσούς πόδια και κόκκαλα κουρασμένα...
Δύο άνδρες μια περίεργη σχέση που ακροβατεί ανάμεσα στον ιδεαλισμό και στη βία, δύο γυναίκες και ένα καλά κρυμμένο μυστικό που αναδεικνύει έναν άγνωστο υπόγειο κόσμο συναισθημάτων και διαψεύσεων...
Ένα ζευγάρι κόντρα στους “δαίμονές” του & ένα αισθηματικό μυθιστόρημα που θα σου κολλήσει για καιρό!
Ένα βιβλίο που σκιαγραφεί µε έναν µοναδικό τρόπο την καθηµερινότητα των ονείρων, των social media και της διαφορετικότητας µέσα από το πρίσµα της αναπόφευκτης ανθρώπινης έλξης!
Με τη µεταγραφή του σε µία από τις µεγαλύτερες οµάδες ποδοσφαίρου στον κόσµο και το όνοµά του να γίνεται ολοένα και πιο γνωστό, ο Άγγελος Κόλλιας θέλει να αφήσει πίσω το σκοτεινό παρελθόν του και να αφοσιωθεί στην καριέρα του...
Σαν τσακισμένο δέντρο στην κόψη του γκρεμού, σε στείρα γη, χωρίς ρίζες να τον κρατούν· αισθάνεται ο Άλκης, όταν ξαφνικά βρίσκεται μακριά από την οικογένειά του και η ζωή τον καλεί να κινητοποιηθεί και να πάρει δύσκολες αποφάσεις...
Όταν η αγάπη πεθαίνει, γίνεται φάντασμα, και στοιχειώνει τις καρδιές μας, για πάντα… Έτσι και η καρδιά της Κάτιας, μιας νεαρής κοπέλας, γόνου μιας εύπορης οικογένειας της Χαλκίδας του 1910, στοιχειώθηκε, και από εκεί και έπειτα μια αλυσίδα γεγονότων ξεκίνησε… Από την οικογένεια δεν έμεινε κανείς παρά μόνο το αρχοντικό, ή έτσι νόμιζαν…
105 χρόνια μετά, στη Χαλκίδα του 2015, ένα δωδεκάχρονο αγόρι ζει με τον πατέρα του, κουβαλώντας τον πόνο της εγκατάλειψης από τη μητέρα του, ή έτσι νόμιζε…
Υπομένοντας σωματική και ψυχολογική βία, ώσπου δεν άντεχε πια, και ένα βράδυ, στο αποκορύφωμα της καταπίεσής του, το σκάει από το σπίτι του και βρίσκει καταφύγιο σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι...
Ένα συνηθισμένο χωριό της βόρειας Ελλάδας, που αναπαύεται στο μέσο μιας αποκοιμισμένης κοιλάδας υπό τους νανουριστικούς ήχους ενός βαριεστημένου ποταμού που τον ξυπνάει μονάχα το σφύριγμα του τρένου, οι συνηθισμένοι άνθρωποι που το κατοικούν με τις φαγωμάρες και τα φιλιώματά τους, ένα υδροθεραπευτήριο που φιλοξενεί τους συνηθισμένους ασθενείς της τρίτης ηλικίας, έρχονται να αναστατωθούν από έναν ασυνήθιστο δήμαρχο...
«Περνώντας την πύλη, έμπαινα σε ένα ξένο έδαφος, σε άλλο κράτος, σε ένα κάστρο με ψηλούς αδιαπέραστους τοίχους, που πέφταν πάνω μου σαν παλαιστής του σούμο...