"Θα περάσουν χρόνια, σουλτάνε μου, και μόνο όταν θα έχει ωριμάσει, θα καταλάβει αυτό το παιδί τη βοήθεια που του πρόσφεραν απλόχερα όλοι αυτοί οι άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων, θρησκειών και αντιλήψεων, με κίνδυνο να χαρακτηριστούν συνένοχοι....
Είναι ο πρώτος έρωτας η μεγάλη αγάπη; Είναι η πρώτη φουρτούνα η μεγαλύτερη; Ποια αγάπη στενάζει πιο πολύ; Ποια ριζώνει στο χώμα; Ποια θέλει να κάψει τα πάντα, να καεί και να γίνει ένα σώμα, μια ψυχή με τον άλλο; Σε ποια αγάπη θες να υποταχτείς, να συρθείς, να κουρελιάσεις την αξιοπρέπειά σου; Έλα, σκέψου! Η δεύτερη αγάπη είναι η μεγάλη....
- Θεέ μου, εγώ μαι που λεγα πως δεν ήθελα να ξαναδώ άντρα; Και ποιος μου λέει πως αυτός με θέλει στο ελάχιστον και όχι εξ ανάγκης; Σάμπως εμείς δεν του δώσαμε αυτή τη λύση του λευκού γάμου, για το χατίρι του παιδιού; Τώρα όμως αυτή η προσμονή, όταν λείπει, κι αυτό το δάγκωμα που νιώθω σαν ξανάρχεται, τι είναι; Για το χατίρι του παιδιού; Μα το παιδί το ΄θελες εσύ, Κατερίνα, και έτσι δέχτηκες και τον Μανουήλ, αυτόν τον άγριο, τον Σαρακηνό όπως τον χαρακτήρισες, σαν τον είδες ένα χρόνο πριν στη βάρκα....