Σ αυτό ακριβώς το σημείο της υπέρβασης, στο σημείο που ξεκινά από μιαν αφήγηση για να προδιαθέσει σε μιαν άλλη, εκεί όπου οι ανθρώπινοι πόθοι μεταμορφώνονται σε ιστορικές πράξεις και όπου το ιστόρημα προσεγγίζει το μυθιστόρημα, κινείται το βιβλίο "Φεγγίτης στην ομίχλη", του Λουκά Χόνδρου....
Αγαπάμε τελικά τα πρόσωπα ή μόνο τον έρωτα αγαπάμε; Αγαπάμε αυτό που μας δίνουν ή αυτό που περιμένουμε να μας δώσουν; Τη μορφή τους πόσο αγαπάμε και πόσο τη μεταμόρφωση που σχολαστικά τους επεξεργαζόμαστε; Κι αυτό που περιμένουμε πόσο αντέχει να ελπίζει; Αντέχει! Κι εγώ δεν ξέρω αν είναι ευλογία ή κατάρα η αντοχή τούτη....
Δεν είναι εύκολη η ζωή όταν ο αγαπημένος σου σε παρατάει για μια άλλη ενώ εσύ έχεις κάνει τόσα γι αυτόν και όταν μάλιστα διαθέτεις και όλο το πακέτο: κούκλα, νέα, επιτυχημένη επιστήμων! Και βέβαια η ζωή γίνεται πιο δύσκολη όταν ερωτεύεσαι στο καπάκι έναν άντρα δέκα χρόνια νεότερό σου που θέλει να στρώσει τον εαυτό του χαλί στα πόδια σου! Όλοι, φίλοι, γείτονες, συγγενείς και η μάνα σου η ίδια, νομίζουν ότι τους κάνεις πλάκα όταν τους λες ότι αυτόν θα τον παντρευτείς! Άσε δε, η μέλλουσα πεθερά....