Τα όρια μεταξύ θρησκευτικής λατρείας και ανθρωπίνων σχέσεων εξαντλούνται σε ένα μυθιστόρημα που πρέπει να διαβάσετε!
Αθήνα, 1886
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Τηλέμαχος Ζαΐμης επιστρέφει από την Αίγυπτο, όπου πέρασε πολλά χρόνια μακριά από την οικογένειά του...
«ΔΙΑΟΛΕ!
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!»
Μετά από ένα ατύχημα που σβήνει τη μνήμη του Γιάννη, η οικογένειά του καλείται να ζήσει με έναν άνθρωπο που πλέον τους είναι «ξένος»...
Ένας μικροεπαγγελματίας που εξαφανίζεται ξαφνικά από το στέκι του και καταφέρνει να γνωρίσει ακόμη και τις πιο ακραίες απολαύσεις του ανθρώπινου βίου· μια νεαρή αρχιτεκτόνισσα που περιμένει να την υποδεχτούν με θέρμη σε κάποιο ορεινό χωριό και να τη φιλοξενήσουν όπως τόσες άλλες φορές, εκπλήσσεται όταν τη διώχνουν με ύβρεις και εντυπωσιάζεται λίγο μετά, όταν αρχίσει να κατανοεί την αρχέγονη σκέψη των βοσκών· μια μεσόκοπη γυναίκα-στέλεχος εταιρείας διαδικτυακών υπηρεσιών αποφασίζει ν’ αλλάξει τη ζωή της, όταν ξαφνικά και κάπως αναπάντεχα βρίσκεται μπροστά σ’ ένα ποίημα· ένας μαθητής που προσπαθεί να ανακαλύψει το παρελθόν του αντάρτη πατέρα του κι ένας γέρος που γεύεται τη χαρά της ζωής, όταν βρίσκεται να τραγουδά σε μια αυτοσχέδια παιδική κουστωδία καλαντιστάδων: Αυτοί είναι μερικοί από τους πρωταγωνιστές των διηγημάτων του βιβλίου...
Τα διηγήματα αυτά καλύπτουν χρονικά μια περίοδο που εκτείνεται από τα τέλη περίπου του 19ου μέχρι και το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, περίοδο έντονων κοινωνικών, πολιτικών και γεωγραφικών ανακατατάξεων στον ελλαδικό χώρο...
Ποιος θεός ή δαίμονας μπορεί να ρυθμίσει τις ισορροπίες στις ψυχές των ανθρώπων; Ποιον θα κεντρίσει με θανατικό δηλητήριο η μαύρη λύρα; Ποιοι οι θύτες και ποια τα θύματα μιας ιστορίας που ένωσε δύο μητέρες με αίμα και θάνατο;
Μια λυράρισσα που υπέγραψε τη ζωή της με τον θάνατο του παιδιού της…
«Κλαίει» ή «καίει» η μαύρη λύρα της Μαντούς;
Το κεντρί της λύρας δεν είναι αμυντικό, όπως της μέλισσας, είναι μόνο επιθετικό και οδηγεί με χειρουργική ακρίβεια στην κόλαση...