Οι συγγραφείς έχουν τη (συγγνωστή) καλή πίστη ή την (ασύγγνωστη) ματαιοδοξία να νομίζουν ότι τα κείμενά τους πρέπει να σωθούν, γιατί μπορούν να διδάξουν, να παρηγορήσουν ή να διασκεδάσουν τον άνθρωπο στο δύσκολο δρόμο της ζωής....
Οι περισσότεροι άνθρωποι στη ζωή τους περιορίζονται σε µια τακτική γνωστή στον χρηµατοπιστωτικό κόσµο ως "διασπορά του ρίσκου", δηλαδή σε συχνές αλλά µικρής έντασης "αναγνωριστικές" συγκρούσεις µε το κατεστηµένο για ήσσονος σηµασίας ζητήµατα, αποφεύγοντας την πλήρη ρήξη για τα σηµαντικά του βίου πράγµατα, ώστε να µη βιώσουν την αδυσώπητη κριτική και εντέλει την απόρριψη και την περιθωριοποίηση, το "ανεπαισθήτως µ έκλεισαν από τον κόσµον έξω" του Καβάφη....