«“Γιατί εγώ”, είπε ο καλλιτέχνης της πείνας, σήκωσε λίγο το κεφαλάκι του και ψιθύρισε με χείλη σουφρωμένα σαν σε φιλί μέσα στ’ αυτί του επιστάτη, για να μην πάει τίποτε χαμένο, “γιατί εγώ δεν μπόρεσα να βρω την τροφή, που μου αρέσει...
Κυκλοφορώντας άλλοτε σε περιοχές του «τότε», σπανιότερα σε ατραπούς του «μετά» κι επιστρέφοντας κάποια στιγμή στην επικράτεια του «τώρα», συναντιέμαι με παίχτες ασύμμετρων παιχνιδιών, συμμετέχω σε δείπνα όπου θα κλείσουν ανοιχτοί λογαριασμοί του παρελθόντος, περιπλανιέμαι στα άγρια μονοπάτια της ζούγκλας του Μεξικού, μετέρχομαι μετακομίσεις, παρασύρομαι από την Ίμα τη γλυκόλαλη Περουβιανή, εγκαθίσταμαι για σύντομα χρονικά διαστήματα στις αυλές της ανέχειας, ανακαλώ τον έρωτα σε ανεμοδείχτη εκκλησιάς μικρής πολιτείας, ενώνω τη δική μου φωνή με εκείνες των δικών μου τεθνεώτων, παρακολουθώ την ιδιότυπη πασαρέλα πήλινων –τάχα μου!– σωμάτων, σκιάζομαι από δήθεν αθώες φωτογραφίες, υποκύπτω στη γοητεία της καθυστερημένης εκδίκησης… Τελικά, πρέπει κάποιος να μιλήσει και για τον θείο Σάκη… Εγώ! – αποφασίζω...
Στο Αλεντέζου της Νότιας Πορτογαλίας, ένας εκκεντρικός ηλικιωμένος καθηγητής θα βοηθήσει μια φτωχή χωρική, τη Ρόζα, στο τρελό σχέδιο να μεταμορφωθεί το χωριό σε Ιερουσαλήμ, προκειμένου να εκπληρωθεί η επιθυμία τής σχεδόν κατάκοιτης πια γιαγιάς της να επισκεφτεί τους Αγίους Τόπους προτού πεθάνει...
Ποιητής και πεζογράφος, εισηγητής του μοντερνισμού στην πορτογαλική λογοτεχνία, από τους πρωτεργάτες του πρωτοποριακού περιοδικού Orpheu, ο Μάριο ντε Σα-Καρνέιρο (1890-1926) είναι ο επιστήθιος φίλος του Φερνάντο Πεσσόα∙ τo όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με αυτό του δημιουργού των ετερωνύμων...
«Ένας φέρελπις ποιητής, από τη στόφα των “καταραμένων”, κλέβεται με την καλή του –μια νεαρή, άβγαλτη αστή– και καταλήγουν από την Μπογοτά στις αχανείς και σκληρές πεδιάδες της Κολομβίας...
«Πολυβραβευμένος πεζογράφος και ποιητής, υποψήφιος κατ’ επανάληψη για το βραβείο Νόμπελ, ιδιοφυής εκφραστής της ιβηρικής ψυχής, ο Μιγκέλ Τόργκα (1907-1995) αφηγείται στον Σενιόρ Βεντούρα τις περιπέτειες του πορτογάλου Δον Κιχώτη, ο οποίος εγκαταλείπει τη γενέθλια γη του για να περιπλανηθεί στα πέρατα της πορτογαλικής αυτοκρατορίας και πέρα από αυτή, προσπαθώντας να αλλάξει το πεπρωμένο του...
Η Ψεύτικη αυγή είναι η πρώτη νουβέλα της τετραλογίας που δημοσίευσε η Ίντιθ Γουόρτον το 1924, με τον γενικό τίτλο Η παλιά Νέα Υόρκη, και η οποία καταπιάνεται με τη ζωή των Νεοϋορκέζων του 19ου αιώνα...
Η συλλογή μικροδιηγημάτων Ενοχλητικές δεσποινίδες είναι μια μεθυστική περιήγηση στην πυκνή βλάστηση της λατινοαμερικάνικης μικρομυθοπλασίας, στα τοπία της γυναικείας αστραπιαίας αφήγησης...
«Οι Υπέροχοι Νεκροί είναι μια συλλογή διηγημάτων που θα μπορούσαν να ανήκουν στο φανταστικό είδος της αν-ιστορικής λογοτεχνίας, ένα είδος γραφής που ασχολείται με την αποδόμηση της Ιστορίας και την ανασύνθεσή της σε ποιητικές εικόνες» μας λέει η συγγραφέας τους...
Στο απομακρυσμένο από το θέατρο των επιχειρήσεων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου Τερεζίενμπουργκ, πόλη ξεχασμένη στους χάρτες, που ανήκει στην Δυαδική Μοναρχία της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, στρατοπεδεύει το «ένδοξο σύνταγμα των Ουλάνων του Βασιλείου των Δύο Σικελιών»...