Σε συνέχεια του βιβλίου Θεσσαλονίκη‐Καλοχώρι / Μπαγκλαντές 2010, o Βαλεριάνο Τροϊάνι στην παρούσα έκδοση συνεχίζει την περιπλάνησή του στην τοπιογραφία της Θεσσαλονίκης, αυτή τη φορά περιδιαβαίνοντας την περιοχή της Αρετσούς...
Το λεύκωμα αυτό έγινε με σκοπό το ευρύ κοινό να δει και να γνωρίσει τα μεγάλα αρπακτικά και άλλα πτηνά που επισκέπτονται τον χώρο σίτισης, φωλιάζουν και ζουν στην ευρύτερη περιοχή...
Αν θεωρήσουμε ότι η φωτογραφία ως τέχνη απεικονίζει το πραγματικό το φυσικό, στις φωτογραφίες του Βασίλη Γεροντάκου η φωτογραφία περνά στο χώρο του μεταφυσικού και μεταδίδει μηνύματα που καθηλώνουν το βλέμμα...
Η σειρά του Μαντά προβάλλει ως ένα είδος μικροκοινωνιολογίας του σύγχρονου ελληνικού χώρου, αστικού και περιαστικού, με αιτία όσο και πρόσχημα τον κήπο: διατρέχει κατοικήσιμες αυλές και σκιερές πιλοτές, μέρη όπου η χλωρίδα επιβιώνει λαθραία και πράσινες ταράτσες...
Για καιρό φωτογράφιζα το φως της στιγμής κι όχι τ’ αντικείμενα που
φώτιζε· μα σα θέλησα να φωτογραφίσω θεματικά, βρέθηκα σ’ αδιέξοδο: πώς
φωτογραφίζει κανείς ένα θέμα, όταν είναι το ερέθισμα το τυχαίο φως;
Ξεπέρασα τ’ αδιέξοδο μ’ αναζήτηση συνειδητή, πέφτοντας όμως τυχαία στο
πρώτο μου θέμα, τη διπλή φύση της παλιάς πόλης της Καβάλας, της
Παναγίας...
Ο Δρ Θάνος Παπαθανασόπουλος μελετώντας και καταγράφοντας μια ογκώδη βιβλιογραφία μας παρουσιάζει τη ζωή των Αθηναίων αλλά και όλα τα γεγονότα που συνέβησαν στην Αττική με το ξέσπασμα της Επανάστασης και για τα χρόνια που ακολούθησαν...
Συλλογικός τόμος, κατά τον οποίο, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των Εκδόσεων συγγραφείς, φωτογράφοι και εικαστικοί εμπνεύστηκαν από το ζωογόνο αυτό στοιχείο, τον έρωτα, και κατέθεσαν τις δημιουργίες τους...
Ξεκινώντας με το τραμ λίγο έξω από τον Πειραιά και περιτρέχοντας τη δυτική ακτή της Αττικής μέχρι το Ασκληπιείο της Βούλας, περιγράφεται το φυσικό και ανθρωπογενές τοπίο της παραλιακής ζώνης, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα...
«Λέξεις και εικόνες που αφηγούνται λοξές πραγματικότητες, θραυσμένες καταστάσεις, κόσμους κατακερματισμένους προκειμένου, ακριβώς, οι λέξεις και οι εικόνες να επανασυνδέσουν τα θραύσματα, να μπολιάσουν με λογική το παράλογο, να μας εξοικειώσουν με το ανοίκειο, να μας ωθήσουν —όπως κάνει κάθε καλλιτεχνικό εγχείρημα— να δούμε τον κόσμο πίσω από την ενδεδυμένη με κυριακάτικα εμφάνειά του, να διεισδύσουμε στην εσώτερη ουσία του, και, αφού περιπλανηθούμε στο έξω διάστημα, να γίνουμε, όπως καλούσε ο Alexander Trocchi [1925–1984] «κοσμοναύτες του έσω διαστήματος»[cosmonauts of inner space]...