Ο Γιώργος Κ. Χατζόπουλος γεννήθηκε από Ποντίους αγρότες γονείς στην Πλατανιά Δράμας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε βοηθός του καθηγητή και ακαδημαϊκού Γεωργίου Μέγα στην Έδρα Λαογραφίας. Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός σε γυμνάσια και λύκεια του νομού Δράμας. Από το 1959 ασχολείται με την ιστορία, την αρχαιολογία, τη λαογραφία και τη λογοτεχνία, με θέματα που εμπνέονται και αντλούν από την ποντιακή του καταγωγή. Έχει γράψει τα βιβλία: "Γλωσσικά και λαογραφικά Αντρεάντων Αμισού" (τρεις τόμοι), "Τα αρχαία ελληνικά θέατρα", "Συμβολή στη λαογραφία του Κρυονέρου Ανατολικής Θράκης", "Το Κρυόνερο της Ανατολικής Θράκης", "Η άμαξα στον Πόντο", "Η αγάπη και η ξενιτιά στην ποντιακή ποίηση", "Η λαϊκή ιατρική στον Πόντο", "Τα σχήματα λόγου στο γλωσσικό ιδίωμα των Αντρεάντων", "Η ζωή και το έργο του Οσίου Πατρός Γεωργίου Καρσλίδη", "Θαύματα και προφητείες του του Οσίου Πατρός Γεωργίου Καρσλίδη", "Σύμμεικτα από το Αντρεάντων", "Γεώργιος Καρσλίδης ο θαυματουργός", "Μέσα απ' το χαλασμό", "Συμβολή στη μελέτη των δημοτικών τραγουδιών του Πόντου", "Ιωσήφ ο δίπιστος", "Αγιάννης ο Πρόδρομος της Πλατανιάς", κ.ά. Συνεργάστηκε στη συγγραφή της "Εγκυκλοπαίδειας του Ποντιακού Ελληνισμού", που ολοκληρώθηκε σε οκτώ τόμους. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, εταίρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, πρόεδρος της Εταιρείας Δραμινών Μελετών, μέλος της Επιτροπής Συγγραφής της Ιστορίας της Δράμας, της Νομαρχιακής Επιτροπής Παιδείας Ν. Δράμας και της Ν.Ε.ΠΟ.Τ.Α. Έχει βραβευθεί με 24 βραβεία και διακρίσεις, ανάμεσα στα οποία δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών, δύο φορές από τη Γλωσσική Εταιρεία Αθηνών, δύο φορές από την Επιτροπή Ποντιακών Μελετών, δύο φορές από την Εστία Νέας Σμύρνης, κ.ά. Κάνει συχνά εκπομπές από τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της Δράμας, της Καβάλας, της Κομοτηνής και της ΕΤ3, ενώ έχει γράψει το σενάριο για δύο τηλεοπτικές εκπομπές ιστορικού περιεχομένου για τη Δράμα: "Ζωντανές και νεκρές πολιτείες" και "Μια πόλη, μια ιστορία: Δράμα".
Δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός ότι στη Διάλεκτο του Πόντου εμφιλοχώρησαν ξένες λέξεις, όπως τουρκικές, σανσκριτικές, ρωσικές, ιταλικές, λατινικές, αρμενικές, περσικές, αραβικές, κουρδικές, γεωργιανές, βενετικές, σλαβικές και αγγλικές...
Η ανατομία της ψυχής των Ποντίων σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως στείρα επιστροφή στο παρελθόν, πολύ δε περισσότερο ως κατακριτέα προγονοπληξία ή αυτάρεσκος αυτολιβανισμός....
Τα μεγάλα συμφέροντα των Δυνατών της Ευρώπης, που στάθηκαν πάνω από θρησκεία και ανθρωπιά, υπήρξαν η κύρια αιτία της γενοκτονίας και του απάνθρωπου ξεριζωμού χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου από τις τρισχιλιόχρονες μυρωμένες και αγιασμένες εστίες τους, στις οποίες δημιούργησαν υψηλό πολιτισμό, καλλιέργησαν τα Γράμματα και τις Τέχνες και έδωσαν άριστα δείγματα ανθρωπιάς και βαθιάς πίστης στο Θεό της Αγάπης....