Η Διδώ κι ο Αλέξανδρος, φίλοι απ'' το πανεπιστήμιο και συνάδελφοι πλέον, αφήνουν πίσω την καθημερινότητα της Αθήνας όταν δέχονται την πρόσκληση ενός καθηγητή να συμμετάσχουν σε ανασκαφή στη Θεσσαλονίκη...
Έτσι, ανάβω τα φώτα της πόλης Σαν ηλεκτρικό ρεύμα να χυθεί στα σπίτια Η συνείδηση της αναγκαιότητας Η αναγκαιότητα της συνείδησης Κι έπειτα θαρρείς περιμένω Σαν τραγούδι χωμένο στα συρτάρια της απόρριψης Να μυρίσει τάχα το δρόμο ο άνθρωπός μου Μακριά από σύμβολα κι άλλες πινακίδες νέον Μακριά από τον θεαματικό ανταγωνισμό Να χαράξει το δρόμο της επιστροφής στον εαυτό του...
Μη φέρεις λουλούδια Φέρε άρβυλα — Τα λιώνω, περπατώντας δυναµικά να προφτάσω τη βιαστική ζωή µας Φέρε βινύλια να τα λιώσουµε µαζί Φέρε εσένα, τον αληθινό εσένα Με την ψυχή γυµνή, αν θες και το σώµα, και δώσε µου φιλί Με πόθο αληθινό...
Πέντε παιδικοί φίλοι, πέντε προσωπικές ιστορίες άλλοτε τεμνόμενες κι άλλοτε παράλληλες, συγκεντρώνονται στην οικογενειακή ταβέρνα Μπλε Άμμος με σκοπό να γιορτάσουν τα νέα ξεκινήματα στις ζωές τους...
Η Μπούλετ, ντι-τζέι τη δεκαετία του ’80 και έκτοτε πανταχού απούσα, ξεβράζεται αναπάντεχα από την άμπωτη της ζωής στο σπίτι όπου σήμερα συγκατοικούν οι δύο κόρες και ο γαμπρός της, ένας σύγχρονος ζεν πρεμιέ...
Μια μέρα ξυπνάς για να ανακαλύψεις ότι οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού σου έχουν εξαφανιστεί, ή εναλλακτικά διασχίζεις το κατώφλι σου για να αντικρίσεις ένα πελώριο κέικ καρότο...