Με ρίζες στη Μυτιλήνη και στη Μικρασία, γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και μουσική στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Μετανάστρια κατ' εξακολούθηση, εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα και στη συνέχεια ως μεταφράστρια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες. Έχει γράψει επτά μικρά βιβλία για παιδιά κι ένα για μεγάλους. Από το Μάρτιο του 1998 ασχολείται με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών προφορικής παράδοσης. Μυήθηκε στα παραμύθια από την ανθρωπολόγο Nicole Belmont και πολλούς παραμυθάδες: τον Αφρικανό Maurice Boycasse, τον Άραβα Hamadi, τον Βέλγο Stephane van Hoecke, τον Γάλλο Michel Hindenoch κι άλλους κι άλλους. Όμως δάσκαλό της θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους γάλλους αφηγητές, τον Henri Gougaud και ανήκει στην ομάδα του. Είναι ιδρυτικό μέλος της βελγικής ε αφηγητών "Passeurs d' Histoires", και μέλος του "Μaison du Conte de Bruxelles". Από τις μικρές ιστορίες που έγραψε, το "Κρυμμένο νερό", με ζωγραφιές της Φωτεινής Στεφανίδη, πήρε το 2011 το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Ένας ασβός τριγυρνούσε εδώ κι εκεί, αναζητώντας το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο! Ρώτησε την πέτρα, το δέντρο, τριών λογιών πετούμενα, κι ύστερα, έναν ποιητή, έναν παραμυθά, ένα παιδί...
Το πέρασμα πέντε γυναικών και ενός μωρού –γιαγιά, μάνα, τρία μικρά κορίτσια κι ένα αβάφτιστο αγόρι– από το Αϊβαλί στη Μυτιλήνη, το 1922, με βάση πραγματικές μαρτυρίες...
Μικρό χρονικό μιας μεγάλης στιγμής της Ελληνικής Επανάστασης και της ευρωπαϊκής ιστορίας: εννιά μέρες πριν και δυο μέρες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου μέσα από τη ματιά ενός εφήβου, του Μάρκου, του Γελεκτσή που σπρώχτηκε με τη βία στην ενηλικίωση εκείνες τις μέρες του Απρίλη του 1826...
Ένας ασβός τριγυρνούσε εδώ κι εκεί, αναζητώντας το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο! Ρώτησε την πέτρα, το δέντρο, τριών λογιών πετούμενα, κι ύστερα, έναν ποιητή, έναν παραμυθά, ένα παιδί....
Το κοράκι είναι για μένα μια ξέχωρα γοητευτική, αμφίσημη μυθική μορφή: από τη μια του θανάτου και των σκοτεινών οιωνών, από την άλλη προοίμιο φωτός....
Αυτό το μικρό αλφαβητάρι μοιάζει με εγχειρίδιο εργόχειρου, καθημερινού στοχασμού πάνω στην οδύνη και στην ομορφιά της ζωής -ομορφιά που είναι πιο δυνατή από τον κακάσχημο κόσμο και πολύ πιο μεγάλη-, πάνω στον θάνατο που είναι ένα μικρό κομμάτι της ζωής, πάνω στον άνθρωπο, και κυρίως πάνω στον άνθρωπο που αφηγείται, τον "Homo Fabulator"....
Μια στιγμή ησυχίας σ΄ έναν κόσμο γεμάτο τσακωμούς έδωσε τη δύναμη σ΄ ένα μικρό κοτσύφι να βγει απ΄ τ΄ αυγό του και να περπατήσει προς την αληθινή ζωή - πέρα απ΄ το χωράφι με τις τσουκνίδες που τσιμπάνε με τη χλεύη τους, πέρα από τον βάλτο όπου μπορείς να κολλήσεις για πάντα....
Τον καιρό της βροχής των αστεριών, μετά τη μεγάλη έκρηξη που σαν ανάσα Θεού από το χάος έπλασε τον κόσμο, τότε που το φως άρχισε να τρέχει, να τρέχει χωρίς σταματημό, απ την καρδιά του φωτός που ήταν ένας χώρος ήσυχος, ξεπήδησε μια μουσική....