Καθρεφτόφωνα, προβατάνθρωποι, το Εργαστήρι Ζαχαροπλαστικής, ο Ποδοσφαιρισμός, το Δόγμα του Αγνού Σταδίου, ένα Μουσείο ολοζώντανων, (παρα)δειγμάτων, αυτοείδωλο...
«Τότε, ο Ίτο Τιράκι έκανε αυθόρμητα, αν και Ιάπωνας, αυτό που είχε κάνει στην επανάσταση του 1821 ο τρομερός Έλληνας οπλαρχηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο περιβόητος γιoς της καλογριάς, όταν τον πολιορκούσανε κάποτε οι Τούρκοι...
Στη μεγάλη πορεία, προσπερνώντας αμμόλοφους και φοινικιές, καμένα χωριά και κουφάρια, έλεγαν: «Μύρισε τη θάλασσα στον αέρα! Φτάνουμε! Τη μυρίζεις την αρμύρα;» Κι εγώ έλεγα: «Ναι τη μυρίζω...
Μέσα από τις δυνατότητες που προσφέρει η διαδικασία της θεατρικής πράξης προσπαθήσαμε να εκμεταλλευτούμε το προφανές, να προκαλέσουμε την αφύπνιση και να διατηρήσουμε την εγρήγορση...