Η σύγκρουση με τη σεξιστική καταπίεση των γυναικών έχει πάρει νέες διαστάσεις μέσα στα χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε η πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου το 2018...
Εδώ και αρκετό καιρό βλέπουμε πως ο φεμινισμός έχει μετατραπεί σε αντικείμενο οικειοποίησης από τις ίδιες αυτές δυνάμεις που επιδιώκει να αποδιαρθρώσει...
Ως κουλτούρα, η πατριαρχία λειτουργεί ως ένα σύνολο κανόνων και αξιών, κωδίκων και σεναρίων που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνδρες και οι γυναίκες οφείλουν να ενεργούν και να υπάρχουν στον κόσμο.
Και στα δύο φύλα παίζεται το ίδιο δράμα της σάρκας και του πνεύματος, της τελικότητας και της υπερβατικότητας· τους ροκανίζει και τους δυο ο χρόνος, τους παραμονεύει ο θάνατος, έχουν και οι δυο την ίδια ανάγκη ο ένας του άλλου· και μπορούν να αντλήσουν από την ελευθερία τους την ίδια δόξα· αν ήξεραν πώς να την απολαύσουν, δεν θα έμπαιναν στον πειρασμό να διεκδικούν απατηλά προνόμια· και τότε θα μπορούσε να γεννηθεί μεταξύ τους η αδελφοσύνη...
Όσο ο Φαλλός και η φαλλική απόλαυση βρίσκονται στο κέντρο της ψυχοσεξουαλικής μας διαμόρφωσης, έχουμε μόνο τη συνεχή αναπαραγωγή και επανάληψη του ίδιου – δε μπορούμε να βγούμε από την Ιστορία (His-Story)...
Το Φεμινισμός χωρίς σύνορα ανοίγει με τη ριζοσπαστική κριτική της Chandra Talpade Mohanty στον Δυτικό φεμινισμό και κλείνει με μια επικαιροποίηση αυτής της κριτικής αναφορικά με μερικά από τα πλέον κρίσιμα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος φεμινισμός· μια επικαιροποίηση που βασίζεται στον τρόπο με τον οποίο η συγγραφέας αντιλαμβάνεται τη σημασία του φύλου μέσα στους φυλετικούς, ταξικούς και εθνικούς σχηματισμούς της παγκοσμιοποίησης, προτρέποντας στη σύνδεση της διεθνικής φεμινιστικής πράξης με τους αντικαπιταλιστικούς και τους αντιρατσιστικούς αγώνες...
«Μισώ τους άντρες» δηλώνει απερίφραστα η νεαρή Γαλλίδα μπλόγκερ και ακτιβίστρια Pauline Harmange (Πολίν Αρμάνζ) στο φεμινιστικό μανιφέστο της, υπογράφοντας μια ωδή στη μισανδρία και στην έκφρασή της ως μέσο για τη γυναικεία χειραφέτηση...