Στην ποιητική συλλογή Θούλη: Το Λευκό Νησί, ο βραβευμένος ποιητής Κώστας Παπαποστόλου ισορροπεί ανάμεσα στη μνήμη και τη λήθη, στο φως και το σκοτάδι...
Αμφιδρομές Έτσι φτάσαμε εδώ διολισθαίνοντας θαρρώντας πως κρατάμε τη ζωή μας ταξιδεύοντας με φορτωμένες καρδιές ενώ παντού βραδιάζει… Μα περισσότερο εντός μας καθώς πορευόμαστε κυρίως με αναλαμπές θλιβερά σκιάσματα στον τοίχο της μοναξιάς… Μεγάλο του ανθρώπου προσόν η ανάγκη προσωπικής επιβεβαίωσης της περιπέτειας της ύπαρξης...
«Περνώντας την πύλη, έμπαινα σε ένα ξένο έδαφος, σε άλλο κράτος, σε ένα κάστρο με ψηλούς αδιαπέραστους τοίχους, που πέφταν πάνω μου σαν παλαιστής του σούμο...
Είναι ο έσχατος χρόνος ενός «ηλικιωμένου παιδιού» που πιέζει επιτακτικά για το χάραγμα στο χαρτί των αναμνήσεων και των πληροφοριών που κουβαλάει στους ισχνούς ώμους του οκτώ ολόκληρες δεκαετίες σχεδόν...
Εννέα εικαστικοί εμπνέονται από τις ταινίες, αλλά και από τη γενικότερη παρουσία του Αντρέι Ταρκόφσκι, στην Τέχνη, στη σκέψη, και στη φιλοσοφία του εικοστού αιώνα...
Ερεθίσματα ποιητικής γραφής, εμπειρίες, στοχασμοί, προσωπικοί κρότοι πόθων και παθών, σκιρτήματα της φύσης, άλλοτε ως πινελιές και άλλοτε ως εγχάρακτες απαιτήσεις, εμβαπτίστηκαν στη συναισθηματική κολυμπήθρα της ποιήτριας Καίτης Καρβούνη-Γκατζή,