Αρχές της δεκαετίας του 60 και η Αντωνία, χωρίς τον σύντροφό της Χάρη, αλλά με οκτώ ζευγάρια συντοπιτών της επιχειρεί το μεγάλο βήμα (ή ακολουθεί τη μοίρα χιλιάδων Ελλήνων εκείνης της εποχής, τη μοίρα του γκασταρμπάιτερ): Ξεκινά από ένα μικρό χωριό της κεντρικής Μακεδονίας και φτάνει στο Βαλντσάσεν της Γερμανίας, για να δουλέψει ως φιλοξενούμενη εργάτρια σε ένα εργοστάσιο πορσελάνης....
Στο δρόμο της επιστροφής τους για την πόλη, η Αφροδίτη και ο Αλέξανδρος γίνονται μάρτυρες ενός ακραίου φυσικού φαινομένου, το ποτάμι ξεχείλισε και σκέπασε με τα νερά του το δρόμο της γέφυρας....
Ο διακεκριμένος Έλληνας ιστορικός Τέχνης Ιακωβίδης, γεννημένος στη Γερμανία, καλείται απ το διευθυντή του Μουσείου Τέχνης Stuttgart Mitte να εξετάσει και να επιβεβαιώσει την ταυτότητα ενός πίνακα, που όλα δείχνουν πως ανήκει στον Μονέ....
O δεκαπεντάχρονος Αργύρης, που ζει στη Νίσυρο, θα αναγκαστεί να σταματήσει το σχολείο για να στηρίξει τη μάνα και τη γιαγιά του, όταν ο πατέρας του τους εγκαταλείπει αφήνοντας πίσω του μόνο χρέη....
Με περισσή αγάπη για τον τόπο της, η πολύπειρη συγγραφέας φτιάχνει μια εξαιρετική αφήγηση για το παρελθόν, δημιουργώντας ένα παραμυθιακό τοπίο, μια ιστορία που θα μπορούσε κανείς να την αφηγηθεί στα παιδιά του,
Ποτέ δε βάζω τρικλοποδιές, ξέρω πως είναι επικίνδυνο… Ξαφνικά ο Χρήστος μού πέταξε άμμο στα μάτια… Τότε τον έσπρωξα και τον έριξα κάτω… Μα δε φταίω εγώ, δεν ξεκίνησα πρώτος… Ποιος φταίει όμως; Πώς τελειώνει μια φασαρία στην τάξη του νηπιαγωγείου; Διαβάστε τη συνέχεια και θα καταλάβετε...