Ταξίδι κόντρα στον άνεμο, ας είναι τ όνειρο ζωής κι όχι μονοτονία, θάνατος σ ανήλιαγη, γκρίζα πόλη, αλλά καλπασμός αιθέριος σ απέραντο βαθύ γαλάζιο, σβήνοντας με ροδοπέταλα τα λίγα δάκρυα τ ουρανού....
Δώδεκα πρόσωπα που υπήρξαν, όπως κι εμείς υπήρξαμε, όπως κι όσοι έρθουν ακόμα θα έχουν υπάρξει, μέσα σε κύκλο σκέψεων και συναισθημάτων, με το χρόνο να ολοκληρώνεται ανάμεσα στο παν και στο τίποτα, με τη μνήμη ν αλέθει έρωτες, ιδανικά, φοβίες, επιθυμίες, αλήθειες, ψέματα, φιλοδοξίες, αλαζονείες, απληστίες, συκοφαντίες, μίση και πάθη, με την ψυχή ν αντιστέκεται ή να παραιτείται στη μοναξιά της....