Ο πρώτος τόμος των «Απάντων» (πεζογραφία, θέατρο) του Περικλή Κοροβέση: Ανθρωποφύλακες (1974), Κοινός τόπος (1976), Περιγραφή AGCTTDA+TCGAACT (1980), Γύρω από το νησί η θάλασσα (1980), Η συνέλευση των ζώων (1983), Ο Γιαννάκης και η Μαρδίτσα (1986), Ατάμ Αλ’ Ακ (1987), Tango bar (1987),
Τρία κείμενα για τις Ακυβέρνητες Πολιτείες του Στρατή Τσίρκα από την Μαρία Ιατρού, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου...
Ποιητική ανθολογία με ποιήματα γυναικών από το Μπανγκλαντές, την Ινδία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράν, σε ανθολόγηση και επιμέλεια του Γιώργου Μπουρλή...
Ποιήματα και άλλα γραπτά από την κατ’ εξοχήν ποιητική φιγούρα της άλλοτε αποκαλούμενης σκηνής της «ελληνικής μπητ λογοτεχνίας», τον Σπύρο Μεϊμάρη, συγγεγραμμένα κατά το διάστημα 2012-2022...
Ολόκληρη η οικονομική επιστήμη στηρίχτηκε στη δημιουργική φαντασία του Άνταμ Σμιθ και των επιγόνων του, που συνέλαβε την ιδανική κατάσταση της αγοράς του τέλειου ανταγωνισμού, η οποία δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ...
«Έχει κι ο θάνατος την πλάκα του», θα μπορούσε να ήταν ένας άλλος τίτλος αυτού του βιβλίου, μιας και ο συγγραφέας –εγώ δηλαδή– το σκέφτηκα ως ένα διανοητικό και ψυχολογικό παιχνίδι, μια «άσκηση ζωής», μια ιστορία ενδοσκόπησης...
«…Συνδυάζονται εμπειρίες πολιτικές και πνευματικές από τον ορίζοντα του ευρωπαϊκού ‘68, της εξωθεσμικής Αριστεράς, των νέων ιδεών για τη γλώσσα και τη γραφή, με την προσωπική αγωνία και το ανικανοποίητο...
«Και ο ψωραλέος ο απίστευτος ο καυχησιάρης στ᾿ αυγά του δεν κάθεται μοιράζει φυλλάδια τυπώνει βρισιές φτύνει τον εχτρό του το φίλο του χωρίς διάκριση καυγαδίζει με όλους όπου πηγαίνει αφήνει φαρμάκι δεν υπάρχει κακία που να μην την ξεστόμισε δεν υπάρχει γωνιά που να μην έσταξε το ύπουλο μίσος του μόνος του βελονιάζει και κεντρίζει το άχτι του ξεκλειδώνει συρτάρια για να μάθει τ᾽ ανήκουστα κλέβει χειρόγραφα φωτογραφίες και γράμματα αρρωστημένη συνείδηση που δεν ησυχάζει ποτέ αν δε βρει να καρφώσει το ανύποπτο θύμα του της προσβολής που φαντάστηκε το ψεύτικο είδωλο στήνει αδιάκοπα μιας αγιάτρευτης πληγής που μολύνθηκε γάγγραινα αν μπορούσε θα σκότωνε με τα λόγια μονάχα μα το θάρρος τού λείπει να χτυπήσει μ᾿ εύστοχη σφαίρα το στόχο του του λόγου τ᾿ ανδρείκελο η θηλιά που κρεμάει τον αντίπαλο νοερά δεν του φτάνει δεν τολμάει να σκοτώσει στ’ αλήθεια και βαράει όπου τύχει κι όποιον πάρει της λέρας το βόλι»...