Ο Έρικ Άρθουρ Μπλερ (Τζορτζ Όργουελ) γεννήθηκε το 1903 στην Ινδία. Η οικογένειά του μετακόμισε στην Αγγλία το 1907, και το 1917 ο Όργουελ έγινε δεκτός στο Κολέγιο Ίτον. Την περίοδο 1922-1927 υπηρέτησε ως μέλος της Αυτοκρατορικής Αστυνομίας Ινδιών στη Βιρμανία, από όπου εμπνεύστηκε το πρώτο του μυθιστόρημα "Μέρες της Μπούρμα" (1934). Ακολούθησαν πολλά χρόνια ανέχειας και διάφορες δουλειές, στο Παρίσι και στο Λονδίνο, που αποτυπώνονται στο "Down and Out in Paris and London" (1933). Πολέμησε στον εμφύλιο της Ισπανίας με το μέρος των Δημοκρατικών και τραυματίστηκε, εμπειρίες που περιγράφει στο "Φόρος τιμής στην Καταλωνία". Το 1938 εισήχθη σε σανατόριο και από τότε δεν ανένηψε ποτέ εντελώς. Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εργάστηκε στην Ανατολική Υπηρεσία του BBC. Η αξεπέραστη πολιτική αλληγορία του "Η φάρμα των ζώων" (1945) τον έκανε παγκοσμίως γνωστό, ενώ η φήμη του έφτασε στο απόγειό της με το σκοτεινό, μελλοντολογικό "1984" (1949). Πέθανε στο Λονδίνο το 1950.
‘Is it not crystal clear, then, comrades, that all the evils of this life of ours spring from the tyranny of human beings? Only get rid of Man, and the produce of our labour would be our own...
Η ασπιδίστρα είναι φυτό εσωτερικού χώρου, ιδιαίτερα δημοφιλές στη μεσαία τάξη της βικτωριανής Αγγλίας (1850-1900) λόγω των ελάχιστων απαιτήσεων για την ευδοκίμησή της...
«Στο Μουλμέιν, στην Κάτω Μπούρμα, με μίσησαν πολλοί άνθρωποι – ήταν η μόνη φορά στη ζωή μου που υπήρξα αρκετά σημαντικός ώστε να μου συμβεί κάτι τέτοιο»...
«Αν μπορούσε να δώσει μια εικόνα του μέλλοντος, θα παρουσίαζε μια κοινωνία ζώων που θα είχαν απαλλαγεί από τη φοβία της πείνας και του βούρδουλα, που θα ήταν όλα ίσα, που θα δούλευε το καθένα κατά τις δυνάμεις του, όπου τα δυνατά θα προστάτευαν τα αδύνατα… Αντί για όλ’ αυτά –χωρίς καν να βρίσκει για ποιο λόγο– έφτασαν στο σημείο να μην τολμούν να πουν τη γνώμη τους, να βλέπουν άγρια σκυλιά να περιφέρονται απειλητικά παντού και τους συντρόφους τους να κομματιάζονται αφού πρώτα ομολογούσαν φοβερά κρίματα»...
Από τα κείμενα που παρουσιάζουμε εδώ τα τρία πρώτα αναφέρονται, με διαφορετικές αφορμές το καθένα, σε μορφές και πράγματα του Μεσοπολέμου, ενώ το τέταρτο («Η παρακώληση της λογοτεχνίας») ασχολείται με το ζήτημα της ελευθερίας του λόγου και τα όριά της μέσα στις διαδικασίες της σύγχρονης κοινωνίας, καθώς και με την ενδεχόμενη μοίρα των λογοτεχνικών ειδών μέσα σ’ αυτά τα όρια και αυτούς τους εμποδισμούς...