Ο υπότιτλος του βιβλίου, από τη Ζυρίχη στη Λουκέρνη, εκτός από τον σημειολογικό υπαινιγμό, οριοθετεί το χρονολογικό και εννοιολογικό πλαίσιο της ανάλυσης. Η μελέτη πραγματεύεται τα θέματα διεθνούς νομικής προσωπικότητας, όσον αφορά στη σύσταση και οργάνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, από την απρόθυμη αποδοχή του προτύπου της δικοινοτικής δημοκρατίας, που υιοθετήθηκε στη Ζυρίχη το 1959, στο πλαίσιο της ανεξαρτησίας της, έως την πρόθυμη απόρριψη του προτύπου της συναινετικής ομοσπονδίας που προτάθηκε σε τελικό γύρο στη Λουκέρνη το 2004. Η πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας, με γνώμονα, κατά πρώτον, την αρχή της αυτοδιάθεσης και, μεταγενεστέρως, ως προοπτική, τις προτάσεις ομοσπονδίας, συνοψίζεται: στην τριετή (1960-1963) ομαλή λειτουργία της, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες ίδρυσης, στη δεκαετή (1964-1974) de facto συνταγματική μεταρρύθμιση, καθώς και στη, μετά την εισβολή, τριακονταετή (1974-2004) αναζήτηση του προτύπου ομοσπονδίας.
Η αρχική Κυπριακή Δημοκρατία διαμορφώθηκε με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 ως δικοινοτικό κράτος. Το πρότυπο αυτό θεσμικής δικοινοτικής συμμετοχής στην αντιπροσώπευση και δυαδισμού της εκτελεστικής εξουσίας αντλεί στοιχεία από τη συναινετική δημοκρατία. Επιβλήθηκε, διότι διαφορετικά δεν θα γινόταν δεκτό ως σύστημα διακυβέρνησης, τουλάχιστον από την πλειοψηφία, η οποία, εξάλλου, δεν το αφομοίωσε ποτέ. Η αρχική δομή δεν ευοδώθηκε. Η κρίση του 1963 εξαιτίας της απόπειρας τροποποίησης της αρχικής δομής προκάλεσε τον χωρισμό των δύο κοινοτήτων και την πολιτειακή μεταβολή. Η κρίση ήταν κατά βάση συνταγματική και η επίλυσή της εστιάζεται σε ένα νέο πρότυπο συνοίκησης.
Οι προσπάθειες επίλυσης που αφορούν στην αναζήτηση του κατάλληλου ομοσπονδιακού προτύπου δεν έχουν έως τώρα αποδώσει καρπούς. Η ίδια αυτή συνταγματική εκκρεμότητα διατηρείται μέχρι των ημερών μας.