Διαβάζοντας σήμερα τη Μάγισσα (La Sorcière, 1862), και ιδιαίτερα το πρώτο μέρος του έργου, έχουμε συχνά την αίσθηση ότι πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα...
Πώς μπλέκει μια πωλήτρια φαρμάκων με ένα πτώμα στην πίσω αυλή του σπιτιού της, απέναντι από τη Βαβέλ νούμερο 2 των Λακανοειδών;
Γιατί κυκλοφορούν τα βράδια κάτι περίεργοι τύποι, με τον ομφάλιο λώρο περασμένο γύρω από τη μέση τους;
Τι βλέπουν οχτώ μίζερες φάτσες –τα γνωστά «Συμπεριφοροειδή»– γερμένες πάνω από χαρτιά και υπολογιστές χειρός;
«Το πτώμα στην πίσω αυλή!» τραύλισε η Βαμμένη Ξανθιά με τρόμο...
Αμίαντος 1980… Ένα μικρό ορεινό χωριό της Κύπρου συγκλονίζεται από ανεξήγητες απανωτές εκρήξεις… ένα καλά κρυμμένο μυστικό… ο θάνατος καραδοκεί σε κάθε γωνιά της γραφικής κοινότητας… ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα υπερφυσικού τρόμου που θα καθηλώσει τους λάτρεις του είδους και όχι μόνο… τρόμος, μυστήριο και άφθονο αίμα, συνυπάρχουν αρμονικά στις σελίδες του βιβλίου από ένα συγγραφέα που ξέρει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος…...
Στο κοντινό μέλλον, έπειτα από απανωτές πανδημίες που σάρωσαν την υφήλιο, έρχεται ένας νέος ιός που δεν αντιμετωπίζεται με μάσκες και αντισηπτικό και δίνει μια νέα έννοια στην κοινωνική αποστασιοποίηση...
«Η Θωμαΐς Παπαθανασίου-Φωτοπούλου φιλοδοξεί να καταλάβει μια
καλή θέση στο είδος αυτό της πνευματικής δημιουργίας με το εγχείρημά της να επανέλθει στον «Δρόμο του Μεταξιού» υπό μια σύγχρονη
οπτική και με την επιστράτευση των μέσων επικοινωνίας της εποχής
μας...
Η Νόρα Κέλι, μία νεαρή αρχαιολόγος που εργάζεται στο Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Σάντα Φε, προσεγγίζεται από τον ιστορικό Κλάιβ Μπέντον με μία μοναδική πρόταση: Να ηγηθεί μίας ομάδας που θα αναζητήσει τον λεγόμενο «Χαμένο Καταυλισμό» της τραγικής Ομάδας Ντόνερ...