Το νέο μυθιστόρημα του Νίκου Ξένιου μάς μεταφέρει σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον όπου η βλάστηση αποτελεί παρελθόν, η ερημοποίηση έχει προχωρήσει και οι άνθρωποι ζουν εντελώς αποκομμένοι από το φυσικό περιβάλλον...
Το βιβλίο είναι βιογραφικό και αναφέρεται αφ'' ενός σε περιστατικά από τη φοιτητική ζωή του συγγραφέα στην Αθήνα την περίοδο 1971-1979 και αφ'' ετέρου στις εμπειρίες του σαν ναυτικός όταν, τότε το 1976, μπάρκαρε στο εκατό χιλιάδων τόνων δεξαμενόπλοιο ΚΑΒΟ ΛΟΓΓΟΣ για οικονομικούς λόγους αλλά και για την περιπέτεια...
Μιλάνε οι ντομάτες; Οι γλωσσολόγοι πλέκουν τις κρύες νύχτες του χειμώνα; Τα ντολμαδάκια είναι έργα τέχνης;
Μια δολοφονία μπορεί να συντελεστεί μέσω ταχυδρομείου;
Γιάντες είναι το παιχνίδι μνήμης που παίζουμε με το διχαλωτό κοκαλάκι του κοτόπουλου...
Η αυγή της δεκαετίας του ’90 βρίσκει την οικογένεια Πεχλιβανίδη, όπως εκατομμύρια κατοίκους της Γεωργίας, μετέωρη πάνω από τα συντρίμμια που προκάλεσε η εκκωφαντική κατάρρευση του παλιού καθεστώτος...
ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ένας άνθρωπος να επηρεάσει το μέλλον της κοινότητας; Ν’ αλλάξει τη μοίρα ενός τόπου αλλά και τη δική του, υλοποιώντας καινοτόμες ιδέες κι οράματα; Η ιστορία μας το επιβεβαιώνει με τον πιο καταφατικό τρόπο...
Όταν μικρό παιδί ακούς κάτι το θλιβερό, που συνέβη στον τόπο σου και αφορά στον πνιγμό μιας νέας όμορφης κοπέλας προ πολλών πολλών χρόνων, φυσικό είναι τούτο να αποτυπωθεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου...
Ένας αστυνόμος που πιέζεται από τον προϊστάμενό του να παραιτηθεί, ένας λοχίας που κουβαλάει το βάρος της αυτοκτονίας του πατέρα του και ένας δυσπροσάρμοστος αστυνομικός, καλούνται να εξιχνιάσουν τον φόνο της Τζέιν Ράσελ, ενώ παράλληλα αγωνίζονται να διαχειριστούν τα ανοιχτά κεφάλαια της προσωπικής τους ζωής...
Ο Λεωνίδας Ακριτίδης ήταν δεν ήταν 13 ετών, τον Μάιο του 1915, όταν βρέθηκε αναπάντεχα να ακολουθεί τη μυρμηγκιά των ξεριζωμένων, που άφηναν στην πλούσια γη του Πόντου θλιβερό το χνάρι του λευκού θανάτου...