Θες; Θες τον καρπό του μόχθου σου; Έχε υπομονή ανεβαίνει μέσα από τη γη, μέσα από ένα μακρύ ταξίδι γέννησης για να σαρκωθεί το καλοκαίρι, στο δέντρο σου, στο δέντρο που μεγάλωσες και ανασταίνεις....
"Τάφος με θέα, ο τάφος του Ποιητή", μου είπε, "Τι όμορφος νεκρός ο ποιητής των αιώνων!!" - Ω Αναστασία, τώρα που εκείνος ηττήθηκε, τώρα που εκείνος χάθηκε απ εμπρός μας, ω, Αναστασία, καλή μου εσύ, πόσο φοβάμαι! Όσο κι αν αισιόδοξα πορεύομαι μέσα στο σύμπαν, πόσο φοβάμαι για το γήινο μέλλον των παιδιών!! Πόσο φοβάμαι μέσα στο πλήρως μολυσμένο από τους υπανθρώπους γήινο περιβάλλον!! Η Αναστασία με φίλησε τρυφερά....