"Αλλά και μια έκρηξη, μια εκτίναξη, θα λεγε κανείς, μιας φαντασίας πυροδοτημένης μ αποστάγματα από βαθιές και πλατιές μελέτες της αρχαιοελληνικής γραμματείας και ξέχωρα της φιλοσοφίας καθώς και της νεώτερης....
Η ηθική κερματίζει τα νοητά είδωλα και καθιστά τους όρους άτμητο, άφθαρτο, αδιάστατο, αναντιπαράστατο θετικότατους, πεμπτουσία κοινωνίας στην ενότητα....
Un grand nostalgique de l’eternite, Friedrich Nietzsche, criait vers sa solitude, vers l’exil pour leur demander refuge, loin, tres loin de toute verite....
Το "Τέλος της νοσταλγίας" απλώνει το χέρι σε κάθε οδοιπόρο και αναζητητή του ωραίου και υπόσχεται όμορφη περιπέτεια με παλμούς ζωής, αγάπης, αγώνα και αγωνίας, ελπίδας και αναζήτησης του πραγματικού εγώ....
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο αναγνώστης θα ιχνεύσει εκείνα τα στοιχεία του φιλοσοφικού λόγου που πείθουν πως η πραγματική "διάσταση" του κόσμου μας είναι το κάλλος....
Τριάντα χρόνια μετά τη συγγραφή τους και εικοσιοκτώ μετά τη δημοσίευσή τους, τα "Μεταφυσική θεμέλια της μυστικής" γνωρίζουν τη δεύτερη έκδοσή τους και αυτό χάρη στην επίμονη θέληση του φίλου, συνεργάτη, λογίου και εραστή του καλού βιβλίου, κυρίου Ζώη Μπενάρδου, των εκδόσεων "Δρόμων"....
Αν η νοσταλγία είναι τροφή της κοσμικής ψυχής που γίνεται συγκεκριμένη με τον άνθρωπο και με τις νοσταλγικές του αναπολήσεις, επικαλούμενη μάλιστα το περιδέραιο της παγκόσμιας μούσας για να καλλύνει τις ατελεύτητες εκζητήσεις της με τις παραδείσιες περιγραφές της, ο νόστος είναι πάντα φιλοσοφικός και συνιστά τη δημιουργική έκρηξη των ουτοπικών και συμβολικών τοπίων κάθε νοσταλγού....
Οι όμορφες στιγμές της ζωής μάς προσφέρουν μυστικά τα οποία η λογοτεχνία προσπαθεί να περιγράψει, να τα στολίσει όχι με εντυπωσιακά και φαντασμαγορικά φορέματα, αλλά με εκείνες τις αλησμόνητες εμπειρίες που θα μείνουν συγκινητικά στη μνήμη μας και θα καθοδηγούν δημιουργικά τη φαντασία μας σε όλες τις φάσεις της ζωής μας....
Θεωρώντας τον κόσμο πνευματικό στη φύση του και τα μεγέθη του ενεργήματα του πνεύματος το οποίο και μαρτυρούν με τις ποιότητες και ιδιότητες που δεν είναι υλικής προέλευσης, αποφεύγουμε τη ριζική διάκριση αίσθησης και νόησης, τη μείξη τους, ή το δυιστικό χωρισμό τους....
Η διανθρώπινη μέριμνα και μάλιστα ως φιλοσοφική προσπάθεια αποτόλμησε και αποτολμάει με αιώνιο σφρίγος και αδιάπτωτη εμμονή και επιμονή να διακαθορίσει τους όρους γνώση και αλήθεια για να τους συσχετίσει στη συνέχεια....
Αν η λογοτεχνία εισάγει στη μαγεία της ζωής και μάλιστα χωρίς καμιά επιτήδευση, το μυθιστόρημα ανακαλεί σε εγρήγορση με τη συνδρομή της λογοτεχνικής γοητείας τις γονιμότερες δυνάμεις μας....
Οποιαδήποτε όμως μεγάλη φιλοσοφική θεώρηση κι αν εξετάσουμε, διακρίνουμε στο βάθος τη μεγαλειώδη μέριμνα του ανθρώπου, το ρήγμα και κυρίως τη νέα θεώρηση η οποία διαψεύδει την αβασάνιστη γνώμη, τη δοξασία, την πλάνη....
Απλούστερα, η φαντασία δεν είναι αντικείμενο προς επεξεργασία ως κάτι το στατικό, δεν περιγράφεται ως κάτι το ερχόμενο εξ΄ αντικειμένου, αλλά συνιστά συνθέτουσα του είναι μας και του υπάρχειν μας....
Ποιο βάρος της πικρόκαρδης κατάρας αποπαίδι ξέφυγε από μέσα μου στην πρωινή μαγεία καθώς απ’ τον ακρόπυργο θωρούσα το καράβι σαν μια κουκίδα φωτεινή στης θάλασσας στα στήθια; Φαίνονταν μόνο τα πανιά, απόμακρα, μικρά, μαύρη σημαία πλάνευε όσους το προσπερνούσαν, μα μες τα καμαρίνια του οι όμηροι πενθούσαν....
Ποια είναι η "σχέση" της γλώσσας με τη φιλοσοφία, με το φιλοσοφικό στοχασμό; Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο συγγραφέας προσπαθεί να προσδιορίσει το νόημα του γλωσσικού φαινομένου και να δείξει πως κάθε γλώσσα με το συμβολικό, σχετικό και πολυσχιδή χαρακτήρα της είναι όχι απλά όργανο επικοινωνίας, όπως συνήθως νομίζεται, αλλά σάρκα του πνεύματος, γλώσσα η οποία αποκαλύπτει αβίαστα το ανθρωποκοσμικό είναι του συμβαίνοντος σε όλες τις μορφές διάπτυξής του (καθημερινός λόγος, λογοτεχνία, επιστήμες κ....
Ω ζητητή της ομορφιάς και του ωραίου, απίθανε ιππότη άγνωστων δρυμών και λιβαδιών με χάρη περισσή που ολοτυφλώνουν της ψυχής τα μάτια καθαίροντας τη χαρμονή των οφθαλμών στο έκπαγλο σεργιάνισμα των κοσμικών αιώνων των χρόνων, των στιγμών που θραύονται αέναα στης έκστασης την αρπαγή, το πάθος που καταστέφει της συγκίνησης τις επισκέψεις κομίζοντας τη θεία λήθη των δεινών του βίου κι εισάγοντας στην άγια Μνημοσύνη εμπνοών....
Αναστρεφόμενοι με την ιστορία του ανθρώπου, αντιλαμβανόμαστε πως είναι αδιανόητη χωρίς τους βασικούς κοινωνικούς θεσμούς, στα στοιχειώδη ερείσματα των οποίων οικοδομείται ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον....
Βασική τομή στη φιλοσοφική έρευνα αποτελεί ο προσδιορισμός των "σχέσεων" φιλοσοφίας και μυστικής, δεδομένου ότι το πρόβλημα, παρά το ότι επιψαύεται από πολλές ιστοριογραφίες της φιλοσοφίας και από μελέτες αφιερωμένες σε φιλοσοφικές σχολές ή σε μεγάλους φιλοσόφους, δεν προσεγγίζεται ουσιαστικά....
Τι είν’ η δόλια μας ζωή με τα πλαστά πλουμίδια φαντασμαγορικές γιορτές, μουσικής ήχους πλέριους που ολογκρεμίζουν άστοργα τις θείες αναβλέψεις κείνων των ευγενών παιδιών που αγραυλούν μακάρια σε πάνσεπτη μεθόριο αιωνίζουσας χάρης κείνων των άγνωστων βροτών στο διάβα των αιώνων με τις πολύφωνες κραυγές άγνωστες μες το πλήθος των πληθουσών μας αγορών με πολλά καρναβάλια και με κορύβαντες ακμής -μηδενικής αξίας; (σελ....
Η περιχώρηση Ιστορίας και Πολιτισμού και η παράδοξη συμπληρωματικότητά τους εγείρουν πολλά προβλήματα στη φιλοσοφική συνείδηση, όπως και σε κάθε θεωρό του ανθρωπίνου φαινομένου....
Ο υπαρξιακός στοχασμός του Gabriel Marcel (1889-1973) ο οποίος αναδύθηκε από προσωπικές εμπειρίες και χωρίς εξαρτήσεις από τρέχουσες ιδέες και ρεύματα, προκαλεί δημιουργικά και ειρηνικά τη φιλοσοφική και γενικότερα τη διανθρώπινη συνείδηση επειδή, χωρίς να καταλήγει σε κλειστό σύστημα ιδεών, αγγίζει ακρώρειες του ανθρωπίνως υπάρχειν, επειδή ιχνεύει όριά του τα οποία δεν έχουν ηλικία, ούτε συγκεκριμένη υπηκοότητα....
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου επιχειρείται μία μείζων φιλοσοφική προσπάθεια: Οι όροι εγγύτητα και απόσπαση, τόσο γνωστοί απ’ την καθημερινή ζωή, τείνουν να προσλαμβάνουν φιλοσοφικό περιεχόμενο και εγκλείουν όλες τις δυνατότητες της ανθρώπινης σκέψης, όλες τις μορφές δημιουργίας, αρκεί να τις απεμπλέξουμε από ειδωλικές και φαινομενολογικές ψευδαισθήσεις....
Το άσμα της ματαιότητας είναι συχνά υποβλητικότερο και από εκείνο των Σειρήνων και παγιδεύει όλους όσοι το άδουμε, παρά εμπειρίες της ζωής μας που συχνά είναι οδυνηρές....
Καλέ μου ήρωα στεριάς, δεινέ θαλασσομάχε που προσπερνάς μακάρια και των θεών το πάθος όσο και αν τους φαίνεσαι ο εξουθενωμένος που παραδίδει την πνοή στων κεραυνών το μίσος και στων κυμάτων την οργή που αποδεκατίζουν τόσους γενναίους ναυτικούς της θάλασσας καμάρι μείνε μαζί μου στο τερπνό, στο μαγικό παλάτι αντάμωσε τα χείλη μου, το απαλό μου στήθος άπλωσε τα χεράκια σου σε όλο μου το σώμα να νιώσουμε την άπλωση στου έρωτα τη χάση....
Ανάγνωσε στο πρόσωπο της έξοχης Γυναίκας την άχραντη λευκότητα στον κόσμο της θανής διέγραψε ολομεμιάς το προσωπείο του Άδη τα ζοφώδη φαντάσματα ανθρώπινης πληγής πληγής όλων μας των παθών, του Θανάτου εικόνες κι ευθύς ανέτειλε το φως στην ξένια φωλιά...
Ο πάροικος, ο συνοδός αλλά και θεωρός ο αντιλέγων σύντροφος με τη ρητορική του οδίτες είναι άγνωστοι απ’ τη βοή του κόσμου μοναχικοί στο διάβα τους, νοσταλγικές πνοές που συναντούν τις δύσκολες κι ανηλεείς στιγμές την Αρτεμούλα τη γλυκιά, τη Δέσποινα κυρία τον Κύρη τον ευγενικό μες την αφάνειά του για ν’ αναβλέπουν έκθαμβοι πρωτόφαντη ομορφιά που ανακτίζει κόσμους μας θαμμένους στη σιωπή πολύβοης θητείας μας που φθέγγεται, βρυχάται που θορυβεί με οίηση σ’ αλώνια κουρσεμένα από το μάταιο λογισμό, της λήθης βασιλεία και που καλεί κι ανακαλεί στην άλλη σιωπή μακριά απ’ την πολύβοη και δόλια αδολεσχία κλήρο πικρό, ναι, όλων μας του βίου διαβατών...
Ποιος θα μπορούσε να σκεφθεί μια άλλη ανθρωπότη χωρίς το αίμα το πικρό που χύνεται μακάβρια στ’ άγρια τελεστήρια των ανθρωποσφαγών χωρίς τον πόνο, τον τριγμό υπάρξεων που κλαίνε κι ανεμοδέρνονται σκληρά στον τάραχο του χρόνου χωρίς τους τραγικούς σπασμούς –συνειδήσεων φρίκη που αφηγούνται σιωπηλά το δράμα των ψυχών; Δεν είν’ οι παραισθήσεις μας οδηγός των ψυχών μας ούτε το ψεύδος το τρανό που ριπίζει βροτούς δεν είν’ οι τρανές ιαχές ψευδοαισιοδοξίας που ροκανίζουν άγρια το ψεύδος των ψυχών...
Παρόλο που οι όροι υπέρβαση και υπερβατικότητα είναι γνωστοί στην ιστορία της μεταφυσικής, δεν παύουν να “σκιάζονται” από μυστήριο, από αρνητικές διαθέσεις, από ειδωλοποίηση συχνά...
Η καθημερινότητα, ο καθ’ ημέραν βίος απατηλό, ναι, κάτοπτρο του πλανεμένου νου θραύεται και συντρίβεται μέσα στην πλησμονή και η έρημος απέραντη στης ψυχής μας τους χώρους με κεραυνούς και θύελλες οργής, απελπισμού...
Η ρομαντική υφή της ανθρώπινης φύσης υπάρχει πολύ πριν τη γνωστή ρομαντική ψυχή και συναντάται με τη φιλοσοφική μέριμνα, χωρίς να ταυτίζεται με αυτήν...
Η αναμέτρηση με τη λησμονιά, στην οποία μας παραδίδει η επιφάνεια της ζωής μας, αποτελεί το μοναδικό και επάξιο άθλο τον οποίο καλούμαστε να αγωνιζόμαστε, χωρίς φρούδες και αυτάρεσκες αναμονές, αλλά με δώρο εγγύτατες πληροφορίες που συνιστούν την πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξής μας...
Μεγάλες δοκιμασίες, κρίσεις, προβληματισμοί και αναβλέψεις της ζωής μας διασταυρώνονται υπόδηλα με μεγάλες μυθοστοριογραφικές δημιουργίες οι οποίες υπαινίσσονται και μεγάλα φιλοσοφικά προβλήματα, αγγίζοντας έτσι τις πανανθρώπινες αναζητήσεις που διεμβολίζουν ειρηνικά μεγάλες αναβλέψεις ανθρώπων πέρα από διαπολιτισμικές διαφοροποιήσεις...
Ίσως δεν ονειρεύτηκες το κιόσκι των χαρίτων με τα πλοκάμια του κισσού ζωσμένο ολογυράθε κισσό κι αγράμπελη άφθονα να κρέμαντ’ απ’ τα πλάγια και κάποια φίδια ακίνδυνα πλεγμένα αλυσίδες σ’ ολόγυμνα τα σώματα ανάλαφρων παρθένων που ησυχάζουν ενωρίς που τριγυρνούν τη νύχτα πανέμορφα, γλυκύτατα, με συνοδεία τις μούσες που πέφτουνε στη θάλασσα σα χαρωπές νυφίτσες...
€10,60€9,54
Τα cookies μας βοηθούν να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας. Με τη χρήση των υπηρεσιών μας, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies.